Αλήθειες και ψέματα

Την αλήθεια την "φτιάχνει" κανείς ακριβώς όπως και το ψέμα.

Οδυσσέας Ελύτης, από την "Μαρία Νεφέλη"

Εισαγωγή
Η συνταγή του κ. Τόλη Παπαγεωργίου είναι η γνωστή συνταγή του απύθμενου θράσους που λέει ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση. Αυτό προσπαθεί να κάνει με την πολυσέλιδη ανάλυση που παρουσίασε.
Σημειωτέον ότι, σε όλο το κείμενό του, την λέξη σκάνδαλο την βάζει σε εισαγωγικά, γιατί προφανώς πιστεύει ότι δεν πρόκειται για σκάνδαλο αλλά περί αγαθοεργίας.

Λίγη ιστορία
Αρχίζει το πόνημά του κάνοντας μια ιστορική αναδρομή της περιοχής μας που «κατοικούνταν από τους αυτόχθονες Ιερισσιώτες/Ακάνθιους, αιώνες πριν από την ίδρυση της πρώτης Μονής από τον Άγιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη». Τι νόμιζε, ο κ. Παπαγεωργίου, ότι αυτός πρωτοκατοίκησε στην περιοχή και βρήκε τους ιθαγενείς για να τους κάνει υποχείριά του;

Το κοινό όραμα
Για πολλά μιλάει και αναλαμβάνει και την υπεράσπιση του Δημάρχου, αφού, όπως φαίνεται, μαζί συζητούσαν τα «οράματά» τους και μαζί «ονειρεύονταν» το μέλλον της περιοχής, που δυστυχώς, εμείς οι υπόλοιποι ιθαγενείς χωρικοί, δεν μπορούσαμε να κατανοήσουμε και δεν καθόμασταν να μας «αναπτύξουν». Δεν τους έκατσε όμως η ιστορία γιατί, παρ’ ότι φαινόταν τελειωμένη, έσπασε ο διάολος το ποδάρι του και ο τόπος μας στερήθηκε τα κοινά οράματα του Εφραίμ, του Τόλη και του Δημάρχου μας για «πανεπιστήμια» και «συνεδριακά» κέντρα.
«Έχομεν εντιμότατε κ. Δήμαρχε, κοινόν όραμα δια την αξιοποίησιν της περιοχής»
Εφραίμ

Οι στεναχώριες
Στεναχωριέται, ο κ. Τόλης, και για το τουριστικό εισόδημα της Ουρανούπολης, και για το τι θα απογίνει ο τόπος χωρίς την ανοικοδόμηση που «ναυάγησε» μετά το σκάνδαλο.
Ο ίδιος άνθρωπος –μαζί με τα υποχείριά του, που τώρα τον βρίζουν κι αυτά- σκύλιαζαν για να μην γίνει ο αγωγός που θα πήγαινε νερό στην Ουρανούπολη, στα ξενοδοχεία και στην Αμμουλιανή.
Στεναχωριέται επίσης για την επέκταση της Ουρανούπολης που «ακυρώθηκε» γιατί η αρχαιολογία και το Δασαρχείο φοβήθηκαν και δεν βάζουν πια τις υπογραφές τους. Και να κλάμα για τις περιουσίες που απαξιώνονται και να για τις οικοδομικές άδειες που δεν θα βγουν και να για τις αντιπαροχές που δεν θα προκύψουν.
Ο ίδιος άνθρωπος απειλούσε πως αν δικαιωθεί η αγωγή της Ουρανούπολης θα προσφύγει για να μην προχωρήσει η επέκταση.
Ακόμα και οι τίτλοι κυριότητας στο Ξηροποτάμι μπήκαν στο οπλοστάσιο για να φανούν οι αγαθές τους προθέσεις και ο αλτρουισμός του Γεροντόπουλου. Κι αφού θα έπερναν οι ταλαίπωροι οι Ξεροποταμινοί τους τίτλους τους, έ, ας έκανε παρεμπιπτόντως και το Βατοπέδι μια μαρίνα.

Οι «προτάσεις» των καλογήρων και το 50%-50%
Τον Ιούνιο του 2007, ο Δήμαρχος κάλεσε τους Δημοτικούς Συμβούλους της παράταξής του και τους είπε ότι οι καλόγεροι ενδιαφέρονται να πάρουν μερικά στρέμματα (καμιά 300) στην περιοχή της Ουρανούπολης και ζητάνε την συναίνεση και την συνεργασία μας. Πολλοί σύμβουλοι εξέφρασαν σκεπτικισμό. Λίγες βδομάδες μετά έγινε γνωστό από τις εφημερίδες, ότι οι καλόγεροι είχαν ήδη πάρει τα 8.600 στρέμματα και είχαν κάνει τα συμβόλαια στις 22-5-07. Άρα έλεγαν ψέματα στον Δήμαρχο, ότι τάχα ενδιαφέρονται, ενώ η μεταβίβαση είχε γίνει.
Μετά απ’ αυτή την εξέλιξη, ακόμα και οι πιο καλόπιστοι στον Δήμο, θα έπρεπε να προβληματισθούν για τις προθέσεις και για την αξιοπιστία των καλογήρων. Πως μπορούσε ο Δήμαρχος και οι συν αυτώ να συνδιαλέγονται με αναξιόπιστους –εν γνώσει της αναξιοπιστίας και του ψέματος; Εκτός κι αν…… δεν του έλεγαν ψέματα αλλά όλα ήταν θέμα χειρισμών.
Ακολούθησαν «προτάσεις», η μία μετά την άλλη, ανάλογα με το κλίμα. Όλες ήταν εκ του πονηρού και παρελκυστικές, για να μην ξεσηκωθεί ο κόσμος και πάρει έκταση το θέμα. Κοινό τους χαρακτηριστικό η προχειρότητα. Χωρίς καμία νύξη για το ποια έκταση θα δώσουν στον Δήμο και ποια θα κρατήσουν αυτοί, ούτε λόγος βέβαια για τοπογραφικό. Το ψέμα πάνω στο ψέμα.
Σε μία απ’ αυτές –επειδή άρχισαν κάποιοι και αντιδρούσαν- ήρθε και το 50%-50% εξ’ αδιαιρέτου. Ο κάθε λογικός άνθρωπος –και ειδικότερα εμείς που ξέρουμε τους καλογήρους- θα σκεφτόταν το εξής: Ποιος θα είχε στην κατοχή του μία έκταση και θα δεχόταν να δωρίσει την μισή σε κάποιον άλλο; Δεν στέκει σε καμιά λογική. Σε ανάλογη ερώτηση που έγινε στον Δήμαρχο (καλοκαίρι 2007), απάντησε ότι «υπάρχει συμφωνία με τον Υπουργό Γεωργίας όταν τον επισκέφτηκαν (παρόντος του Νομάρχη και άλλων), ότι θα προχωρήσουν οι αποχαρακτηρισμοί της έκτασης, μόνον εάν συναινέσει ο Δήμος, εξ’ ου και το 50-50%».
Εδώ μπήκαν στο παιχνίδι και οι ξενοδόχοι που περίμεναν –πώς και πώς- τον αποχαρακτηρισμό για να κάνουν επεκτάσεις.

Ο Μεσίτης
Στην συνάντηση που οργάνωσε με περισσή ζέση ο κ. Τόλης (των Δημοτικών Συμβούλων με την διοίκηση του Βατοπεδίου), ο ίδιος ο Αρσένιος είπε ότι ένα κομμάτι θα πουληθεί για να βρεθούν τα λεφτά για την αξιοποίηση των υπολοίπων. Άρα όλα αυτά που αναφέρει ο κ. Τόλης στην ανάλυσή του, περί έργων και ποσοστών και συνιδιοκτησιών και μη κατάτμησης των τεμαχίων, είναι ψέματα. Εάν τους καθόταν η ιστορία, και real estate θα βλέπαμε και κατατμήσεις θα βλέπαμε και ξέπλυμα μαύρου χρήματος θα βλέπαμε.
Λέει κι άλλα ψέματα όμως ο κ. Τόλης:
Λέει ότι δεν συνεδρίασε το Δ.Σ μετά την συνάντηση των 6 Δημοτικών Συμβούλων -3 Μαΐου 2008- με την διοίκηση του Βατοπεδίου γιατί στις επόμενες μέρες ξέσπασε το «γνωστό σκάνδαλο Βατοπεδίου» (πάλι τα εισαγωγικά), ενώ το σκάνδαλο ξέσπασε τέλος Αυγούστου, σχεδόν τέσσερις μήνες μετά.
Δεν λέει επίσης ότι στην συνάντηση των 6 Δ.Σ με τους Βατοπεδινούς έγραφε σε non paper αυτά που του υπαγόρευε κάποιος κ. Κρεμύδας, δικηγόρος της Μονής, ούτε λέει πως, ενώ μετά την συνάντηση οι 5 Δ.Σ έφυγαν για την Ιερισσό, ο ίδιος έμεινε το βράδυ στο Βατοπέδι και γύρισε την άλλη μέρα.
Κι άλλο ψέμα: «Δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε και τίποτα να φοβηθούμε». Αφού είναι έτσι γιατί ψήφισε να μην γίνει συζήτηση στο Δ.Σ το φθινόπωρο του 2008;
Η τύχη της πρότασης για το 50%-50%; Την ημέρα που ήταν να συζητηθεί στο Δ.Σ, ο Δήμαρχος ανακοίνωσε ότι την πήραν πίσω οι καλόγεροι, για να αποκαλυφθεί αργότερα ότι την απόσυρση την έκανε ο ίδιος και όχι οι καλόγεροι.

Η γνωστή κινδυνολογία
Κλείνοντας την πολυσέλιδη ανάλυσή του καταφεύγει πάλι στην προσφιλή κινδυνολογία και την τρομοκράτηση για να «δικαιολογήσει» την στάση του. Μιλάει για ακυρώσεις επεκτάσεων στα χωριά του Δήμου, για παράνομα ξενοδοχεία, για 200.000 Ευρώ που θα πρέπει να επιστρέψει ο Δήμος για την μελέτη του ΓΠΣ, καλώντας τέλος τους αναγνώστες να βγάλουν τα συμπεράσματά τους.

Ένα ανέκδοτο
Θα αναρωτιέστε βέβαια, πως γίνεται ένας έξυπνος –κατά γενική ομολογία- άνθρωπος, να έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο αυτουπονόμευσης και αυτοακύρωσης; Ούτε εμείς μπορέσαμε να το απαντήσουμε με όρους κοινής λογικής. Μάλλον άλλες επιστήμες έχουν τον λόγο. Ίσως όμως το παρακάτω ανέκδοτο σας δώσει κάποια απάντηση.
Μια φορά, καθόταν στην άκρη στο ποτάμι ένας βάτραχος και λιάζονταν. Πάει ένας σκορπιός και του λέει:
Σκορπιός: Ρε σύ, θέλω να περάσω απέναντι αλλά δεν ξέρω μπάνιο. Μπορείς να με βάλεις στην πλάτη σου και να με πας απέναντι; Πόσο θέλεις για τον κόπο σου, θα σε πληρώσω.
Βάτραχος: Τι λες ρε; Για μαλάκα με πέρασες; Να με τσιμπήσεις και να ψοφήσω βουλιάζοντας;
Σκορπιός: Γιατί ρε να σε τσιμπήσω; Αφού άμα βουλιάξεις εσύ, θα πνιγώ κι εγώ που θα είμαι στην πλάτη σου;
Βάτραχος: Μμμμμμ…. σα να έχεις δίκιο. Γιατί να με τσιμπήσεις αφού θα πνιγείς κι εσύ;
Οι φόβοι του βάτραχου εκάμφθησαν και, αφού συμφώνησαν το αγόι, ο σκορπιός ανέβηκε πάνω στον βάτραχο για να τον περάσει απέναντι. Εκεί κατά την μέση του ποταμού, ο σκορπιός τραβάει μια γερή δαγκωματιά στον βάτραχο, ο οποίος λίγο πριν βουλιάξει λέει στον σκορπιό:
Βάτραχος: Καλά ρε τι έκανες τώρα; Μαζί με μένα θα πνιγείς κι εσύ;
Σκορπιός: Δεν το ήθελα ρε γαμώτο, αλλά η πουτάνα η φύση μου μ’ έσπρωξε.
Αυτή είναι εν συντομία και διδακτικά η περίπτωση Τόλη Παπαγεωργίου.

Δύο άσχετα ερωτήματα προς απάντηση
1) Στην περίπτωση του Σουπερμάρκετ Μασούτης, στην Ιερισσό, πριν μερικά χρόνια, πήρε χρήματα από τους επαγγελματίες της Ιερισσού για τις υπηρεσίες του ή το έκανε για το γενικό καλό και για τον αγώνα;
2) Το έτος 2004 κατέθεσε στον Δήμο πλήθος καταγγελιών και φωτογραφιών για τις παρανομίες που γίνονταν στον «οικισμό» των Μηχανικών στα Γαβριάδια. Τι παράνομες ιδιοκτησίες, τι χλωρίδα και τι πανίδα που χάνονται, τι λίμνη που αποξηραίνεται, τι μπαζώματα και δρόμοι από μεταλλεύματα, η συντέλεια του κόσμου. Όλα αυτά, κι άλλα πολλά, κατήγγειλε στο τότε Δημοτικό Συμβούλιο. Λίγους μήνες μετά, όταν ήρθε στο Δ.Σ. το θέμα της διευθέτησης του ρέματος του οικισμού και περιμέναμε ότι με τέτοιες καταγγελίες θα γινόταν πόλεμος, ο κ. Τόλης, ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Όλα κύλησαν μέλι, γάλα. Ούτε πουλιά, ούτε μπαζώματα, ούτε στείρα μεταλλευμάτων. Όλα χάθηκαν ως δια μαγείας. Τι έγινε άραγε και σιώπησε αυτός ο οικολόγος και ο λαλίστατος;

Τα συμπεράσματα
Ευτυχώς εδώ και πολύν καιρό οι δημότες του Δήμου Σταγείρων – Ακάνθου έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους και για τις «οικολογικές ευαισθησίες» του κ. Τόλη και για τους «αγώνες» του και για την «επαγγελματική» του δραστηριότητα. Η κοινωνία μας είναι μικρή, έρχονται όλα στο φως και «ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται». Είναι αλήθεια ότι αυτός «χάρηκε» για έτη πολλά, μέχρι να τον πάρουν χαμπάρι, γιατί και στο ψέμα είναι μαέστρος, και οι καλόπιστοι και οι αφελείς και οι ανόητοι ήταν και είναι πάντα σε αφθονία, από καταβολής κόσμου, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Δεν μπορεί πλέον να παραμυθιάσει κανέναν. Και οι τελευταίοι αφελείς τον εγκατέλειψαν.