Aπό το bowling στα μεταλλεία

Επειδή τελικά από το bowling πήγαμε στα μεταλλεία, στην μεταλλουργία χρυσού, στους μεταλλωρύχους, στους άνεργους μεταλλωρύχους, στους οικολόγους, στον τουρισμό, στα νερά, στις κυβερνήσεις και όπου αλλού ήθελε ο καθένας –αν και εκτός θέματος, θεμιτά είναι όλα, αφού το blog αυτό είναι χώρος διαλόγου- θεώρησα λογικό να τοποθετηθώ για το Μέγα θέμα της μεταλλουργίας που απασχολεί την κοινωνία μας εδώ και δεκαετίες –πια.
Κι αυτό γιατί η συζήτηση αυτή πρέπει να γίνει για τους εξής λόγους:
1. Πρέπει να είμαστε καθαροί στην τοποθέτησή μας για να μην ψαρεύει ο καθένας στα θολά νερά, στις ευαισθησίες αλλά και στις ζωές των ανθρώπων. Είδαμε άλλωστε πολλούς τέτοιους αλιευτές, μασκαρεμένους με ευαισθησίες και σημαίες ευκαιρίας.
2. Το θέμα θα χρησιμοποιηθεί για να ξαναχαράξει διαχωριστικές γραμμές, ανάμεσα σε χωριά και ανθρώπους που, κατά τα άλλα, θα μπορούσαν να βρουν κοινό βηματισμό για τα τοπικά πράγματα. Τουλάχιστον ας γίνει η κουβέντα με ειλικρίνεια, ανάμεσα σ’ αυτούς που το θέμα τους αφορά –και τους αφορά όλους- και όχι ανάμεσα σ’ αυτούς που το χρησιμοποίησαν και θα το ξαναχρησιμοποιήσουν, εν όψει Δημοτικών εκλογών και για ίδιον όφελος, της πιο χυδαίας εκδοχής.

Ανεξάρτητα από το τι πιστεύει κατά βάθος κανείς για το ποιο είναι το καλό για τον τόπο μας, οφείλει να λάβει υπ’ όψη του τις πραγματικές συνθήκες, την σημερινή κατάσταση και να έχει κατά νου προτάσεις πραγματισμού που μπορούν και την κοινωνία να συσπειρώσουν, αλλά και να απαντούν στην ανάγκη ζωής και εργασίας των συνανθρώπων μας που εργάζονται στα μεταλλεία.
Πιστεύω ότι όλα αυτά τα προαπαιτούμενα συνοψίζονται σε δυο σκέλη:
1. Πρέπει να στηριχθεί η σημερινή μεταλλευτική δραστηριότητα με τα απαραίτητα μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος και των δομημένων οικισμών. Κι αυτό πρέπει να το εννοούμε. Παράλληλα η Δημοτική αρχή, η Νομαρχία και οι βουλευτές του Νομού, να δράσουν συντονισμένα για να προετοιμάσουν το επόμενο βήμα της αποκατάστασης της μεταλλευτικής περιοχής. Προς τούτο απαιτούνται σοβαρές μελέτες και οικονομικοί πόροι (εθνικοί και ευρωπαϊκοί), για τον σχεδιασμό και την αποκατάσταση, αλλά και για την ομαλή μετάβαση των εργαζομένων στην νέα χρήση της περιοχής, που δεν μπορεί παρά να είναι ενταγμένη στο τόξο της τουριστικής δραστηριότητας από τα Αρχαία Στάγειρα και τον Αριστοτέλη μέχρι την Ουρανούπολη και το Άγιο Όρος.
2. Αποκλείεται κάθε είδους επέκταση της μεταλλευτικής δραστηριότητας.

Θα προτάξουν κάποιοι –και ίσως όχι εντελώς άδικα- ότι εκ του ασφαλούς πολλά οράματα μπορεί να αραδιάζει κανείς, όταν δεν έχει τον καημό και την ανασφάλεια του μεροκάματου. Σωστά. Όμως έχω να αντιτάξω τα εξής:
Χωρίς όραμα, καμία κοινωνία δεν μπορεί να πάει μπροστά. Και η περιοχή μας δικαιούται, από την θέση και την φύση της, να έχει όραμα και μάλιστα φιλόδοξο.
Η μεταλλευτική δραστηριότητα –έτσι κι αλλιώς- κάποτε θα τελειώσει και θέλουμε δεν θέλουμε θα έρθει η ώρα που θα βρεθούμε ως κοινωνία και ως περιοχή μπροστά στο σημείο αυτό. Άρα θα πρέπει να σκεφτούμε και το πως θα πορευτούμε μετά, και το πως θα προετοιμαστούμε για να έρθουν τα πράγματα με τρόπο ομαλό, με τις λιγότερες δυνατές απώλειες και για το περιβάλλον και για τους ανθρώπους μας.

Κι επειδή «πάντων χρημάτων μέτρον, άνθρωπος», είναι πολύ σημαντικό το ποιοι θα βρεθούν στο τιμόνι για να διαχειριστούν τα πράγματα. Είναι άλλο να τα διαχειριστούν άνθρωποι που αγαπούν την περιοχή και τους ανθρώπους της –όλους τους ανθρώπους της-, άνθρωποι που διακρίνονται για την ειλικρίνειά τους και είχαν πάντα το θάρρος και την παρρησία της γνώμης τους –ακόμα και κόντρα στο ρεύμα- και άλλο να τα διαχειριστούν αυτοί που απέδειξαν ότι δραστηριοποιούνται προς την μία η προς την άλλη κατεύθυνση με υστεροβουλία και προσωπικά συμφέροντα, ως μεσίτες, ως αβανταδόροι, ή ως εισαγόμενοι σωτήρες.
Πιστεύω τέλος ότι, όλοι αυτοί που θα τοποθετηθούν, πρέπει να κάνουν τον κόπο, πριν ρίξουν το ανάθεμα προς την μία ή προς την άλλη άποψη, να έρθουν στην θέση του άλλου. Κι αυτό, όχι για να αλλάξουν άποψη, αλλά για να δουν ότι πολλές φορές και η «αλήθεια» μας δεν είναι ολάκερη και κρυστάλλινη, αλλά και για να μαλακώσουν. Ίσως έτσι, ο διάλογος και η συνεννόηση, γίνουν κατά τι ευκολότερα.