Διάβασα, κάπως αργά είναι η αλήθεια, δύο κείμενα μιας ανώνυμης «αναγνώστριας» που αναφέρονται –αμφότερα- σε μία δική μου ανάρτηση στο blog ΙΕΡΙΣΣΟΣ, του οποίου είμαι διαχειριστής. Τι να κάνουμε έχουμε και την δουλειά μας, για την οποία μας πληρώνει το δημόσιο, κατά την προσφιλή της έκφραση, και δεν μπορούμε να παρακολουθούμε τις επιδόσεις της εκ του σύνεγγυς. Μόνο που πρέπει να ξέρει η «αναγνώστρια» ότι, για να μας πληρώνει εμάς το δημόσιο, ξοδέψαμε καμιά εικοσαριά χρόνια στα θρανία και κριθήκαμε και από 4-5 εκλεκτορικά σώματα, για να μην αναφερθώ και στο πως σπουδάσαμε, και ξεφύγουμε στο μελό και στις ελληνικές ταινίες με τον Βασιλάκη Καΐλα, και δεν είναι και του γούστου μου. Να της πω μόνον πως κανείς δεν απαγόρεψε -ούτε σ’ αυτήν, ούτε και σε κανέναν άλλο- να κάνει το ίδιο και να μην εξαρτάται σήμερα απ’ αυτούς που εξαρτάται. Ούτε αφίσες κολλήσαμε, ούτε Στρατουδάκηδες γλείψαμε. Κι ακόμα χειρότερα, οι αφίσες που κολλούσαμε εμείς, μας έκλειναν πόρτες, δεν μας άνοιγαν. Ίσως αυτός να είναι και ο βαθύτερος λόγος που δεν μπορεί να καταλάβει την αντίδρασή μας. Μάλλον μας χωρίζει η φιλοσοφική θεώρηση που έχουμε για τα πράγματα.Και μια και σε όλη αυτή την συζήτηση μπλέχτηκε κι η ιστορία και η ποιητική και δεν ξέρω και ποιες άλλες τέχνες, θα ήθελα να της θυμίσω μια ιστορία, από τα σχολικά μας βιβλία, που αναφέρει ο Ηρόδοτος από τους Περσικούς πολέμους και αν θέλει ας προσπαθήσει τουλάχιστον να καταλάβει.
Λέει λοιπόν ο Ηρόδοτος:
Ύστερα από τη ναυμαχία στο Αρτεμίσιο (480 π.Χ.), ο Πέρσης στρατηγός Τριτανταίχμης, άκουσε διάφορους λιποτάκτες να διηγούνται πως οι Έλληνες, που γιόρταζαν τότε ακριβώς τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αγωνίζονται σ’ αυτούς με βραβείο ένα απλό στεφάνι ελιάς!
Ο στρατηγός, μόλις το άκουσε, κατηγόρησε τον Μαρδόνιο γιατί τους έφερε να πολεμήσουν στην Ελλάδα, λέγοντας τα εξής: «Αλίμονο, Μαρδόνιε, με ποιους άνδρες μας έφερες να πολεμήσουμε! Μ' αυτούς που δεν αγωνίζονται για χρήματα, αλλά για την αρετή!»
Σ’ αυτήν εδώ την ιστορία αγαπητή «αναγνώστρια» βρίσκεται και η πεμπτουσία της διαφορετικής μας θεώρησης.
Εμείς όλοι, τα «οικολαμόγια», οι «χασικλήδες», οι «βολεμένοι», «οι τουρίστες του Σαββατοκύριακου», τα «γκαρσόνια», οι «κομπλεξικοί», που δεν «έχουμε πολιτική συγγένεια, ιδεολογικό υπόβαθρο και έρμα», που, που, που,…, εμείς όλοι λοιπόν «αναγνώστρια», ο καθένας με τα «κοσμητικά» που μας στολίζετε, δεν «αγωνιζόμαστε» ούτε «γράφουμε» γιατί πρέπει να δώσουμε εξετάσεις στο αφεντικό μας, αγωνιζόμαστε «για την φανέλα», για το στεφάνι της ελιάς.
Γι’ αυτό δεν μας χρειάζεται η κοινή πολιτική και ιδεολογική πλατφόρμα. Κοινή πλατφόρμα για μας είναι ο τόπος μας και η προστασία του. Κι αν δεν ήταν, μπροστά στον κίνδυνο, έγινε, και να είστε σίγουρη πως θα παραμείνει. Όλα τα άλλα έπονται, για να μην σας πω πως, πάρα πολλοί από μας, τα έχουμε και χεσμένα (με το μπαρδόν). Ενώ απ’ εναντίας, η δική σας κοινή ιδεολογική πλατφόρμα ποια είναι; Μην ντρέπεστε: Το ίδιο αφεντικό. Ουσιώδης διαφορά.
Κι όπως και τότε «αναγνώστρια», με τον Μαρδόνιο και τους άλλους, μεταξύ των Ελλήνων υπήρχαν και διαφωνίες και διάφορες ποιότητες (αλίμονο, δεν φαντάζομαι να νομίζετε ότι οι πρόγονοί μας ήταν όλοι άγιοι και λεβέντες;) αλλά τους ένωσε ο Μαρδόνιος, έτσι και τώρα, τηρουμένων των αναλογιών, μας ένωσε ο κίνδυνος.
Γιατί αυτός ο τόπος είναι δικός μας και δεν τον εκχωρούμε να τον κάνετε λάφυρό σας. Και επειδή εμείς μιλάμε επώνυμα και εσείς κρύβεστε πίσω από την «αναγνώστρια», δικαιούμαι να εικάζω ότι και εργαζόμενη είστε στα μεταλλεία, αλλά και ξένη. Γι’ αυτό κρύβεστε. Εσείς ήρθατε στο Ελντοράντο σας, να καθίστε λίγα χρόνια και να φύγετε μετά την κονόμα, αφήνοντας πίσω τα αποπατήματά σας.
Σαν «αναγνώστρια» που είστε λοιπόν, γιατί δείχνετε και μορφωμένη, διαβάστε την ιστορία –και την πρόσφατη και την παλιά- και αφήστε τις λαθροχειρίες και τις τάχα μου «περισπούδαστες αναλύσεις» του τύπου «πάτσ’, πούτσ’, παπούτσ’». Προσπαθήστε να καταλάβετε αυτό που κατάλαβε ακόμα κι ένας βάρβαρος, ο στρατηγός Τριτανταίχμης.
Και για να μην φανούμε αγενείς, αφού η «αναγνώστρια» μας έκανε την τιμή με τον Ο. Ελύτη, θα τις το ανταποδώσουμε με έναν Κ. Π. Καβάφη που ταιριάζει γάντι.
Οὐκ ἔγνως
Γιὰ τὲς θρησκευτικὲς μας δοξασίες - ὁ κοῦφος Ἰουλιανὸς εἶπεν «Ἀνέγνων, ἔγνων, κατέγνων».
Τάχατες μᾶς ἐκμηδένισε μὲ τὸ «κατέγνων» του, ὁ γελοιωδέστατος.
Τέτοιες ξυπνάδες ὅμως πέρασι δὲν ἔχουνε σ᾿ ἐμᾶς τοὺς Χριστιανούς.
«Ἀνέγνως, ἀλλ᾿ οὐκ ἔγνως· εἰ γὰρ ἔγνως, οὐκ ἂν κατέγνως» ἀπαντήσαμεν ἀμέσως.
Κ. Π. Καβάφης (1863-1933)
5 σχόλια:
Από το κείμενο αυτό μας έμεινε ο στρατηγός Τριτανταίχμης.
Μήπως είσαι Θεολόγος;
Και εσύ έγνων... αλλά δεν κατέγνων ανώνυμε των 3.34
Βρισκόμαστε στο 2011 και όχι στο χρυσό αιώνα του Περικλέως. Για να σε καταλαβαίνει λοιπόν ο κόσμος καλό είναι να γράφεις ... στην "Αττική διάλεκτο".
Αγαπητέ κ. διαχειριστά και συντάκτη του παραπάνω κειμένου, θα μου επιτρέψεις να έχω διαφορετική άποψη για την "πεμπτουσία της διαφορετικής σας θεώρησης". Δεν στήνεται μία τέτοια προπαγάνδα (με όλη τη σημασία της λέξης), όπως αυτή που ζούμε εδώ και περίπου ένα χρόνο από εσάς, τους ανοήτως οικολογούντες χωρίς χρήματα. Δε συντηρείται ολόκληρος στρατός αφισοκολλητών, όσο νέοι και ιδεαλιστές να 'ναι, χωρίς κάποια ανταπόδοση… (έστω την καθημερινή τους δόση).
Και όποιος πιστεύει ότι όλοι αυτοί οι "επιστήμονες", οι οποίοι έχουν αναλωθεί το τελευταίο διάστημα στο να προσπαθούν ν' αποδείξουν ότι η ΜΠΕ της εταιρείας δεν «πληροί βασικούς όρους» και γι’ αυτό «δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή», δεν είναι αργυρώνητοι, πλανάται πλάνην οικτράν…
Επίσης, όποιος πιστεύει ότι τα διάφορα ψηφίσματα συλλόγων κατά των μεταλλείων, πρωτίστως από τη Μ. Παναγία, τα οποία είδαν το φως της δημοσιότητας τους τελευταίους μήνες, ήταν αποτέλεσμα σοβαρής πληροφόρησης και ώριμης κοινωνικής ζύμωσης και όχι υφαρπαγή ψήφων ανενημέρωτων και ανυποψίαστων πολιτών, είναι ή βαθιά νυχτωμένος ή αθεράπευτα αφελής και δε γνωρίζει την πραγματικότητα των χωριών μας, ιδιαίτερα της Μ. Παναγίας.
Όποιος τέλος, δε βλέπει ότι η οικονομική κατάσταση ορισμένων από τους πρωτοστάτες του «αγώνα», οι οποίοι μέχρι πρότινος δεν είχαν στον ήλιο μοίρα, έχει βελτιωθεί άρδην τους τελευταίους μήνες, μάλλον εθελοτυφλεί για χάριν του «ιερού αγώνα»…
Αυτά, κ. διαχειριστά αυτού του blog, απέχουν πόρρω από την πεμπτουσία ενός καθαρού και ανιδιοτελούς αγώνα… Το κακό για σας είναι ότι σας γνωρίζει καλά ο κόσμος της Χαλκιδικής (δεν εννοούμε εσάς προσωπικά, αλλά όλους αυτούς, τους οποίους εσείς αποκαλείτε «οικολαμόγια», «χασικλήδες», «βολεμένους», «τουρίστες του Σαββατοκύριακου», «γκαρσόνια», «κομπλεξικούς» κλπ. κλπ. υιοθετώντας μάλλον τους χαρακτηρισμούς που αποδίδονται στο ετερόκλητο συνονθύλευμα σε κάποια σχόλια…). Γνωρίζει και τον ευρύτερο πολιτικό χώρο στον οποίον ανήκετε και ο οποίος σας προσφέρει πρόσβαση στους μηχανισμούς όλων των δημόσιων φορέων, στους οποίους ασκεί τελικά, απ’ ό,τι φαίνεται, αρκετά μεγάλη επιρροή…
Είναι πολύ εναρρυντικό το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι σαν την αναγνώστρια, που τολμούν να γράψουν τη γνώμη τους, έστω και ανώνυμα, ενάντια σε όλην την ιδεολογική τρομοκρατία που υφίσταται η κοινωνία μας εδώ και πάνω από τριάντα χρόνια από ακριβώς αυτόν τον πολιτικό χώρο. Το λέμε με μεγάλη λύπη, επειδή απ' αυτόν ακριβώς τον χώρο θα περιμέναμε μία κάπως διαφοροποιημένη στάση και όχι στείρα άρνηση και μαύρη προπαγάνδα...
Ανώνυμε 16 Μαΐου 2011 12:22 μ.μ.
Ευτυχώς που δεν έχουμε την ίδια άποψη και για την πεμπτουσία και για ότι άλλο. Μετά την διαβεβαίωση που μου έδωσες θα νιώθω και ευτυχής.
Πως να έχει κανείς την ίδια άποψη με κάποιον που χυδαιολογεί και υβρίζει τους "αντιπάλους" του και δή ανωνύμως. Γιατί αν δεν είναι χυδαιότητες -έστω και της απελπισίας- όλα εκείνα περι πληρωμένων πρωταγωνιστών (που οι πιο φτηνοί εξασφαλίζουν την δόση τους), περί πληρωμένων επιστημόνων που αντικρούουν την ΜΠΕ, κ.λ.π. τότε τι είναι;
Ευτυχώς που η κοινωνία μας είναι μικρή και μας ξέρει όλους. Γι αυτό και γράφετε ανώνυμα.
Ο τρόπος σας όμως μας προσφέρει υπηρεσία γιατί καταδεικνύει την ποιότητά σας. Γι αυτό και εκ μέρους όλων -των από δώ μεριά- σας ευχαριστώ και για την ανωνυμία και για την χυδαιότητα.
Δημοσίευση σχολίου