Η αριστερά να αναμετρηθεί με την πραγματικότητα

Η Ελληνική κοινωνία έφτασε εδώ που έφτασε γιατί αυτό της άξιζε. Το λέμε έτσι κυνικά και απροκάλυπτα κι ας εξανίστανται οι αγουροξυπνημένοι υποκριτές κάθε απόχρωσης. Αυτή ήταν η ποιότητα των πολιτικών που μας κυβέρνησαν -και που αντιπολιτεύτηκαν- όλα τα χρόνια, και που εμείς τους επιλέγαμε στους ρόλους τους, και άρα αυτή είναι και η ποιότητα του λαού μας. Η ρήση του Πάγκαλου –όσο κι αν είναι χυδαία- έχει ψήγματα αλήθειας. Χυδαία γίνεται –πέραν της αισθητικής χυδαιότητας που αποπνέει το πρόσωπο- γιατί την ξεστόμισε ένας από τους πρωταγωνιστές της εκπόρνευσης που όχι μόνο δεν έχει και την λεβεντιά να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί, αλλά επιμένει να θέλει να μας «ξανασώσει», ενώ αν ήταν συνεπής, έπρεπε, μετά το «μαζί τα φάγαμε», να πέσει από κανένα μπαλκόνι αναλαμβάνοντας λεβέντικα και το μερίδιο της ευθύνης. Τότε θα λέγαμε μπράβο και θα ήταν και παιδαγωγικό για την κοινωνία που χρειάζεται επειγόντως παραδείγματα λεβεντιάς.
Όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουμε ως κοινωνία την συνευθύνη μας για την καταστροφική μας πορεία, τόσο πιο γρήγορα θα περάσουμε στην αυτοκριτική και την αυτογνωσία μας και τόσο πιο γρήγορα μπορεί να αναπτερωθούν και οι ελπίδες μας –οι βάσιμες και όχι οι μεταφυσικές- για ανάταση και ανάκαμψη.
Η αριστερά μπορεί να παίξει ρόλο σ’ αυτήν την διαδικασία; Μπορεί να επιταχύνει την αυτοσυνείδηση της Ελληνικής κοινωνίας και την κίνηση προς μια θετική κατεύθυνση, αυτή την φορά;
Γνωρίζοντας το μέγεθος και την δυσκολία του εγχειρήματος και γνωρίζοντας πως δεν γίνονται θαύματα, ούτε επαναστάσεις, γνωρίζοντας επίσης και την δεδομένη ποιότητά μας –αυτή που μας έφερε ως εδώ- ισχυριζόμαστε ότι μπορεί η αριστερά να λειτουργήσει δημιουργικά προς αυτή την κατεύθυνση. Είπαμε, όχι θαύματα, λιθαράκια να βάλουμε.
Να τολμήσει λοιπόν η αριστερά να προτείνει συγκεκριμένα κυβερνητικά μέτρα για την σωτηρία της χώρας και την έξοδο από την κρίση. Μέτρα κοστολογημένα, ρεαλιστικά, ειλικρινή.

Τι θα κάνει με την φοροδιαφυγή, με τον μεγάλο και αντιπαραγωγικό δημόσιο τομέα, την διαφθορά και με όλα τα μεγάλα ζητήματα που ταλανίζουν την Ελληνική κοινωνία.
Να πει πόσοι θα είναι οι βουλευτές του Ελληνικού κοινοβουλίου και πόσα λεφτά θα παίρνουν –χωρίς λαϊκισμούς, αλλά και χωρίς ψευτιές και παραθυράκια. Να πει για την κατάργηση της ασυλίας τους.
Να πει πόσος θα είναι ο μεγαλύτερος μισθός στο δημόσιο και στις επιχειρήσεις του (ΔΕΗ, τραίνα, κ.λ.π), και –γιατί όχι- στην εποχή της πληροφορικής και του διαδικτύου, ο κάθε πολίτης να μπορεί να ελέγχει τα νούμερα.
Να πει πως όλοι οι λογαριασμοί –όλων των προσώπων- θα είναι ανοιχτοί στις φορολογικές υπηρεσίες του κράτους.
Να πει και πως θα τιμωρήσει και πως θα τιμωρεί αυτούς που δεν συμμορφώνονται.
Πρέπει πολλά να πει και πολλά να ξεκαθαρίσει η αριστερά, αν θέλει να παίξει ένα ρόλο δημιουργικό και πατριωτικό και –αν θέλετε- να γίνει και αριστερά επί της ουσίας, για να προσφέρει στην κοινωνία και στον άνθρωπο.

Να μιλήσει με λογική, πραγματισμό, διαφάνεια και δικαιοσύνη.

Να δει κατά μέσα της και να πει αλήθειες.

Να σηκώσει αυτή πρώτη, την σημαία της ανάτασης.

Ο κόσμος αυτό περιμένει απ’ αυτήν.
Όσοι αριστεροί, πολίτες ή κόμματα, έχουν αυτήν την αντίληψη για τον ρόλο και την ουσία της αριστεράς, ας προσέλθουν σ’ έναν τέτοιο διάλογο για το αύριο. Οι άλλοι ας «νηστεύουν» περιμένοντας την 2η, η την 3η παρουσία.