“Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα…” – η μαρτυρία ενός γιού εργαζομένου από το Στρατώνι Χαλκιδικής
Διαβάστε πώς μια μεγάλη και κυρίαρχη σε έναν τόπο εταιρεία διαβρώνει τον κοινωνικό ιστό, καλλιεργεί νοοτροπία δουλοπρέπειας και καταπνίγει τις αντίθετες φωνές…
Τίποτα δεν έχει αλλάξει στο Στρατώνι από αυτά που περιγράφει ο Θοδωρής ο οποίος πλέον δε ζει εκεί. Η ίδια εταιρεία αν και άλλαξε αφεντικό, με τα ίδια στελέχη εδώ και πάνω από 20 χρόνια, τις ίδιες πρακτικές, τις ίδιες “αξίες” υποταγής στην παντοδύναμη εταιρεία… Τις ίδιες “αξίες” που θέλουν να διασπείρουν σε όλο τον Δήμο μας.
Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα…
Σεκιουριτάδες, Καναδούς και διευθυντάδες να συνάπτουν ερωτικές σχέσεις με κοπέλες από το χωριό μου και με σύντομες διαδικασίες αγράμματες να προσλαμβάνονται στην εταιρεία και πολλοί να λένε μπράβο, τα κατάφερε…
Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα…
εμένα με ένα φίλο μου με τα ποδήλατα μπροστά σε ένα λάκκο με μολυσμένο νερό και ένα φύλακα να μας κυνηγά να φύγουμε, μη τυχόν και πέσουμε μέσα…
Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα…
το μακαρίτη τον πατέρα μου με κιτρινισμένα δάχτυλα να έρχεται με πονοκέφαλο από τη δουλειά και να μη μπορεί να ηρεμήσει από τις αναθυμιάσεις των αναλύσεων στο χημείο της εταιρείας…
Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα…
τη διάκριση ντόπιων-ξένων και εργατών-μηχανικών, στα σπίτια που μοιράζανε, στην κοινωνική θέση, στους μισθούς, ακόμη κι ανάμεσα στις συζητήσεις των παιδιών…
Έβλεπα και πάλι έβλεπα και τρελαινόμουνα…
χορηγίες σε σχολεία, ομάδες, εκκλησία, catering, φούρνους, σε όλα τα χωριά, ήτανε για καλό μας…
Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα…
τους δασκάλους μου να μου μιλούν με ζήλο για την επένδυση χρυσού και τα μεταλλεία, ότι μου κάνουν καλό… συνέπειες απο όλα αυτά κανείς δεν έλεγε, σιωπούσαν…
Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα…
Παιδιά να παρακαλάνε και τελικά να μην προσλαμβάνονται κι ας είχαν επισκεφθεί και παρακαλέσει να πάνε απλά εργάτες 4-5 ονόματα αρχοντοεργατών, επικεφαλής σωματείων και διευθυντάδων…
Έβλεπα κι έβλεπα, γυμνάσιο τότε, να μας παρακαλάνε και να μας κάνουν επιλογή να πάμε να μιλήσουμε στα κανάλια υπέρ της εταιρείας και το πόσο καλό μας κάνει…
Έβλεπα και πάλι έβλεπα και τρελαινόμουνα το εφάπαξ του μακαρίτη του πατέρα μου να εξαφανίζεται από τα δάνεια και τις κάρτες που πήρε για τον καιρό της ανεργίας…
Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα να ζω σ’ενα σπίτι ρημαδιό κι ασυντήρητο στη γραμμή με άλλους και τον μακαρίτη τον πατέρα μου να παρακαλάει για ένα λίγο μεγαλύτερο…
Βλέπω και βλέπω και τρελαίνομαι γνωστά ονόματα ηγετών των εργατών να βολεύουν τα αγράμματα και άχρηστα παιδιά τους και κανείς να μη μιλά κι όλοι να λένε μπράβο, για να βουλώσουν και στόματα, ε…
Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα να λέω θέλω να πάω στον στρατό, να κάνω κάτι έντιμο, να ξεφύγω ρε, και να με κοροϊδεύουν, να μου λένε τέλειωσε ένα ΤΕΙ και παρακάλα να σε χώσουν στην εταιρεία, θα πούμε τον τάδε…
Βλέπω και βλέπω και τρελαίνομαι να μένω χωρίς πατρικό σπίτι και ρίζες…
Βλέπω και βλέπω και τρελαίνομαι νέα παιδιά να κάνουν γαργάρα τις ιδέες τους και να ξεπουλιούνται, ενώ μπορούν να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο και κάτι άλλα να σιωπούν, βλέπεις στο χωριό μας είναι τιμή να υπερασπίζεσαι το συμφέρον της εταιρείας, τοπικό προϊόν…
Βλέπω και βλέπω και τρελαίνομαι να δηλώνω εγώ, ο Κολιντζίκης ο Θοδωρής, ότι είμαι κατά της εταιρείας και να χάνω σεβασμό, φίλους, οικογένεια και να δέχομαι εμπαιγμό στο χωριό που μεγάλωσα και τίμησα παντού…
Εγώ λοιπόν για όλα αυτά και για ακόμη περισσότερα λέω όχι στην επένδυση χρυσού και στα μεταλλεία, ξέρω ότι υπάρχουν κι άλλοι πολλοί, χιλιάδες που συμφωνούν με της ιδέες μου και τους συμπαραστέκομαι εγκάρδια…
Εαν κάποιοι επιθυμούν να ζήσουν ανάλογα βιώματα μπορούν να συνεχίσουν να κουνάνε Καναδικές σημαίες, εγώ τη δική μου την έκαψα από πάρα πολύ καιρό, όταν έκατσα και συλλογίστηκα μόνος μου και όχι τοπικά σε μια κόλλα χαρτί, μετρώντας τα υπέρ και τα κατά…
Κι όποιοι θέλουν να μείνω ουδέτερος, σε λάθος άνθρωπο το είπανε…
Και δεν αλλάζω απόψεις και μυαλά για το χρυσάφι όλης της γης… τα παιδιά μας περιμένουν προοδευτικές ιδέες και λύσεις από μας, όχι πασαλείμματα και θα πρέπει να είμαστε περήφανοι όταν θα τους κάνουμε τον απολογισμό μας, να μην τους δώσουμε μπαλώματα και πασαλείμματα…
1 σχόλιο:
Αγαπητοί φίλοι,
Δεν μπορώ να είμαι μαζί σας σήμερα, αλλά θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου για τις Σκουριές.
Γνωρίζετε ότι πιστεύω και έχω διεκδικήσει την απαγόρευση της χρήσης κυανίου στην εξόρυξη χρυσού σε όλη την Ευρώπη. Κάποιοι από εσάς γνωρίζουν ότι η ενασχόλησή μου με το θέμα ακολούθησε την επίσκεψή μου στην Ολυμπιάδα, το Στρατώνι και τις Σκουριές. Είδα μαύρα νερά ανάμεσα σε φαινομενικά πεντακάθαρο δασικό περιβάλλον, επικίνδυνα μεταλλευτικά υπολείμματα ως υλικό κατασκευής δρόμων και αντιπλημμυρικών έργων και ένα δυνατό δάσος φυλλοβόλων δέντρων να αιμορραγεί ένα ποτάμι νερό από δοκιμαστικές τομές.
Την πρωτοβουλία για το ψήφισμα με το οποίο ζήτησε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την πανευρωπαϊκή απαγόρευση χρήσης κυανίου στις εξορύξεις χρυσού την ξεκινήσαμε μαζί με τον Ούγγρο συνάδελφο Γιάνος Άντερ που μόλις εκλέχθηκε πρόεδρος της χώρας του. Είμαι σίγουρος, ότι από την θέση του αυτή θα συνεχίσει να είναι ένας ισχυρός σύμμαχος της κοινής λογικής που υπαγορεύει την απαγόρευση της χρυσής κυανίου.
Θέλω όμως να σας μιλήσω σήμερα για το δάσος των Σκουριών. Γιατί είναι για εμένα σημαντικό.
Κάποιοι μπορεί να γνωρίζετε ότι η γιαγιά μου ήταν γέννημα θρέμμα της Μεγάλης Παναγιάς. Τη θυμάμαι ελάχιστα καθώς, αν και με φρόντισε βρέφος, έφυγε από τη ζωή, όταν άρχισα να έχω μνήμη. Σέβομαι τον τόπο της και υπάρχει μια ιδιαίτερη σύνδεση παρόλο που έχω επισκεφτεί το χωριό δύο φορές στη ζωή μου για λίγα μόνο λεπτά. Αυτό μπορεί να είναι το αλατοπίπερο της άποψης μου για τις Σκουριές, αλλά δεν είναι το κίνητρο.
Η δουλειά μου στο κοινοβούλιο επικεντρώνεται στην ανάδειξη και αναγνώριση της σημασίας της προστασίας των φυσικών οικοσυστημάτων (δασών, λιμνών, ποταμιών, θαλασσών κτλ) στην αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών απειλών που θέτουν σε κίνδυνο τη συνέχιση της ανθρωπότητας πέρα από τον αιώνα μας. Υποστηρίζω και πιστεύω βαθιά ότι βασικός στόχος μας θα πρέπει να είναι η αύξηση των φυσικών διαδικασιών που θα μας επιτρέψουν και να αποτρέψουμε την καταστροφική κλιματική αλλαγή αλλά και να μειώσουμε τις επιπτώσεις της αναπόφευκτης πλέον πρώτης φάσης της.
Για τον κόσμο αυτό σημαίνει πρώτα από όλα περισσότερα δάση, δάσωση, αναδάσωση, δενδροφράκτες στις αγροτικές εκτάσεις. Τα δάση μας δίνουν ό,τι απειλεί να μας πάρει η κλιματική αλλαγή, πιο γόνιμη γη και περισσότερο νερό, ενώ δεσμεύουν και αποθηκεύουν τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα. Τα δέντρα είναι μια περίπλοκη και τέλεια μηχανή παραγωγής ζωής.
Για την Ελλάδα, που απειλείται με αυξανόμενες πυρκαγιές, μειωμένη βροχόπτωση και τελικά ερημοποίηση το κλειδί είναι τα φυλλοβόλα δέντρα. Τα φυλλοβόλα δέντρα αυξάνουν την υγρασία φέρνοντας λιγότερες πυρκαγιές και περισσότερες βροχές. Όμως για λόγους παραγωγής ξυλείας στην Ελλάδα φυτέψαμε μαζικά τα τελευταία εκατό χρόνια πεύκα, που πιάνουν εύκολα φωτιά. Χρειάζεται πραγματικά να διαδώσουμε ξανά τα τοπικά είδη φυλλοβόλων στην ελληνική ύπαιθρο.
Σε αυτό το πλαίσιο είναι αδιανόητο να καταστρέφουμε ένα από τα εναπομείναντα φυλλοβόλα δάση της Ελλάδας.
Σέβομαι τον αγώνα σας. Έχετε δίκιο. Δυστυχώς από άκρη σε άκρη του κόσμου τα μηνύματα που λαμβάνω δεν είναι καλά. Απορρύθμιση της εξορυκτικής δραστηριότητας, ακραία κυριαρχία του ιδιωτικού συμφέροντος έναντι του δημοσίου και διωγμοί σε όσους αντιστέκονται.
Θα ήθελα να σας μεταφέρω τη στήριξή μου, αλλά και μια παράκληση. Αρνηθείτε τη χρήση βίας. Η βία βοηθάει την επικράτηση του ισχυρότερου όχι του δικαιότερου. Και εσείς έχετε δίκιο.
Καλή δύναμη,
Κρίτων Αρσένης
Δημοσίευση σχολίου