Έχουμε ένα τεράστιο κόστος για τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος, ίσως το μεγαλύτερο σε ολόκληρη Ευρώπη. Για αυτό θα πρέπει να υπάρξουν συγκεκριμένες ρυθμίσεις. Πρώτη ρύθμιση, η μείωση στο ελάχιστο της κρατικής επιχορήγησης των κομμάτων, όχι ειδικό προνομιακό καθεστώς σαν αυτό που επαναφέρεται με τη σημερινή τροπολογία. Όχι μόνο θα την καταψηφίσει η κοινοβουλευτική ομάδα της ΔΗΜΑΡ, αλλά θα αγωνιστεί να μην περάσει. Το δεύτερο που προτείνουμε είναι η γενναία μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης, σε πλήρη αντιστοίχηση με αυτό που συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία και βρίσκεται συσσωρευμένο στις πλάτες των πολιτών. Το τρίτο είναι η κατάργηση της βουλευτικής σύνταξης. Ο κάθε βουλευτής να συνταξιοδοτείται από τον επαγγελματικό και ασφαλιστικό του τομέα. Είναι αδιανόητο να συνταξιοδοτείται κάποιος επειδή διετέλεσε, επειδή λειτούργησε- στο βαθμό που λειτούργησε αυτό είναι άλλη υπόθεση- ως βουλευτής.
Πρέπει, επίσης, στο πλαίσιο αυτών των ρυθμίσεων να αντιμετωπιστεί το ζήτημα του μεγάλου στρατού που συγκροτούν το επιτελείο κεντρικής κυβέρνησης. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσοι πολλοί σύμβουλοι, «παρασύμβουλοι», παρατρεχάμενοι, ειδικοί γραμματείς, γενικοί γραμματείς και μάλιστα μακριά από την άσκηση των καθηκόντων της κεντρικής κυβέρνησης να βρίσκεται η δομή της δημόσιας διοίκησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου