Εάν χαθεί η μέλισσα, τότε μένουν τέσσερα χρόνια ζωής στον άνθρωπο

 

Πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 10 Νοέμβρη, η προγραμματισμένη ημερίδα «Επιπτώσεις των νεονικοτινοειδών σκευασμάτων και της μεταλλευτικής δραστηριότητας στη Μελισσοκομία», με την συνεργασία της Ελληνικής Επιστημονικής Εταιρείας Μελισσοκομίας-Σηροτροφίας και της Γεωπονικής Σχολής του Α.Π.Θ.

Στην ημερίδα συμμετείχε πλήθος μελισσοκόμων, κυρίως από την Βόρεια Ελλάδα, φοιτητές και επιστήμονες του κλάδου, οι οποίοι παρακολούθησαν με αμείωτο ενδιαφέρον τις εισηγήσεις.

Κοινή διαπίστωση της επιστημονικής κοινότητας είναι πως, την επαπειλουμένη καταστροφή της Χαλκιδικής από την εξόρυξη και την μεταλλουργία χρυσού, θα ακολουθήσει άμεσα η καταστροφή της μελισσοκομίας της Χαλκιδικής –και όχι μόνον.

Αίσθηση προκάλεσε η αποστροφή στην εισήγηση του καθηγητή Ανδρέα Θρασυβούλου που αποδίδεται στον Άλμπερτ Αινστάιν: «Εάν χαθεί η μέλισσα από τον πλανήτη μας, τότε μένουν μόνο τέσσερα χρόνια ζωής στον άνθρωπο. Χωρίς μέλισσες, δεν θα υπάρχει γονιμοποίηση, δεν θα υπάρχουν φυτά, δεν θα υπάρχουν ζώα, δεν θα υπάρχουν άνθρωποι».

Συγκινητική ήταν και η εναρκτήρια τοποθέτηση του καθηγητή Χάρη Λαζαρίδη, ο οποίος ως Χαλκιδικιώτης, μετέφερε την κραυγή αγωνίας, όχι μόνον του επιστήμονα αλλά και του πατριώτη που βλέπει τον όμορφο και χαρισματικό τόπο του να καταστρέφεται.

Χαρακτηριστικός ήταν ο παραλληλισμός που ανέφερε, σε σχέση με τους εργαζόμενους που επικαλούνται την ανεργία ως άλλοθι για την συμμετοχή τους στα καταστροφικά σχέδια της εταιρείας: «Δηλαδή αν τους πλήρωναν για να δουλέψουν στην κατεδάφιση του σπιτιού τους, θα το έκαναν; Διότι, περί αυτού πρόκειται».

Στο τέλος της ημερίδας εγκρίθηκε το παρακάτω ψήφισμα:
Είμαστε ενάντια στην επέκταση των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων στη Χαλκιδική και όπου αλλού ανάλογες δραστηριότητες επιφέρουν μη-αναστρέψιμες, καταστροφικές επιπτώσεις στο φυσικό, οικιστικό, παραγωγικό, κοινωνικό μας περιβάλλον. Καταγγέλλουμε την καταστροφή του φυσικού μας περιβάλλοντος και την ακύρωση κάθε άλλης παραγωγικής δραστηριότητας που απορρέει από αυτήν. Απαιτούμε σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματά μας για να μπορούμε να αναπνέουμε, να δουλεύουμε, να τρώμε και να ζούμε χωρίς φόβο. Απαιτούμε σεβασμό στο δικαίωμα αυτοδιάθεσης των τοπικών κοινωνιών για την επιλογή εναλλακτικών δρόμων βιώσιμης ανάπτυξης, σύμφωνα με τις δυνατότητες, την παράδοση και τον πολιτισμό κάθε περιοχής. Αρνούμαστε να δεχθούμε την καταστροφή σαν εναλλακτικό δρόμο «ανάπτυξης». Θα αντισταθούμε στην υποθήκευση της ζωής μας και της ζωής των παιδιών μας.

Οι παρουσιάσεις της ημερίδας βρίσκονται στην κάτωθι διεύθυνση: http://beegoldorbegold.wordpress.com/