Καλώς το να, κι ας άργησε!!

 

Το 8ο τεύχος του “Κυττάρου” Ιερισσού κυκλοφόρησε επιτέλους και το βρείτε σε πολλά κεντρικά σημεία στην Ιερισσό. 

Εισαγωγικό κείμενο από την Ολυμπία Μαρίνου:

“Αιδώς Αργείοι!”

Αγαπητοί φίλοι του «Κυττάρου»,

θα αναρωτηθήκατε γιατί το 8ο τεύχος του «Κυττάρου» άργησε τόσο πολύ να εκδοθεί. Θεωρούμε χρέος μας, λοιπόν, να σας εξηγήσουμε κι ελπίζουμε στην κατανόησή σας.

Στις 20 Μαρτίου 30 συμπολίτες μας έπεσαν θύματα άγριου ξυλοδαρμού από 500 «εργαζόμενους» της Εταιρείας Ελληνικός Χρυσός. Στις 25 Μαρτίου η εν λόγω εταιρεία χρησιμοποίησε τα ΜΑΤ -τα οποία οφείλουν να προστατεύουν όλους τους πολίτες- για να αντιμετωπίσουν με δακρυγόνα ακόμη και γυναικόπαιδα της περιοχής, που έκαναν ειρηνική διαμαρτυρία, υπερασπιζόμενοι τη ζωή και τον τόπο τους. Το αποκορύφωμα ήταν όταν στις 30 Μαρτίου μέσα στην ίδια την Ιερισσό, βρεθήκαμε αντιμέτωποι και πάλι με τα ΜΑΤ, τα οποία προσπάθησαν ανεπιτυχώς, βέβαια, να διασπάσουν τον κλοιό του πλήθους των κατοίκων, που είχαν συγκεντρωθεί μπροστά στο Δημαρχείο για να διαμαρτυρηθούν για το εγκληματικό έργο που σχεδιάζει η Εταιρεία, να εγκαταστήσει δηλ. στην καρδιά της Χαλκιδικής, στις Σκουριές, εργοστάσιο εξόρυξης χρυσού, εργοστάσιο θανάτου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι δρόμοι που οδηγούν στις Σκουριές έχουν οχυρωθεί με αγκαθωτά συρματοπλέγματα, μπάρες, ανιχνευτές κίνησης, θέαμα το οποίο αντίκρισαν οι κάτοικοι της περιοχής, όταν πήγαν να κάνουν Πρωτομαγιά, όπως κάθε χρόνο, στον Κάκκαβο.

Στις 5 Αυγούστου, μετά από την πορεία στις Σκουριές, πολίτες που έκαναν ειρηνική διαμαρτυρία, παιδιά και ανυποψίαστοι τουρίστες βρέθηκαν να αντιμετωπίζουν την προκλητική επίθεση των ΜΑΤ με δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες, στο κέντρο της Ιερισσού.

Στις 9 Σεπτεμβρίου ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ συγκρούστηκαν με τους κατοίκους της περιοχής πάνω στο βουνό ΜΑΣ. Μετά την λήξη των συγκρούσεων και καθώς οι διαμαρτυρόμενοι κατά της μεταλλευτικής δραστηριότητας πολίτες επέστρεφαν, τα ΜΑΤ απέκλεισαν και τα μονοπάτια εξόδου από το βουνό. Προέβησαν μάλιστα αδιακρίτως σε τυφλές και αδικαιολόγητες προσαγωγές πολιτών, προφανώς για να μας εκφοβίσουν και να κάμψουν το φρόνημά μας.

Την Κυριακή, 21 Οκτωβρίου, κατά την ειρηνική διαμαρτυρία των κατοίκων της περιοχής μας στις Σκουριές τα ΜΑΤ προέβησαν σε βαρβαρότητες. Κυνήγησαν τους διαδηλωτές για πολλά χιλιόμετρα, έκαναν εκτεταμένη χρήση χημικών και πλαστικών σφαιρών, κτύπησαν και τραυμάτισαν συμπολίτες μας μεγάλης ηλικίας, έσπασαν τζάμια αυτοκινήτων και έριξαν μέσα χημικά.

Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι όταν μια κοινωνία σαν τη δική μας του Δήμου Αριστοτέλη ταράσσεται από τέτοια θλιβερά γεγονότα, οι συνέπειες είναι πολλές. Μια απ’ αυτές είναι και η αδυναμία των μελών του «Κυττάρου» να λειτουργήσουμε με συνέπεια, ασχολούμενοι με το πνευματικό έργο που απαιτεί η έκδοση ενός περιοδικού, τη στιγμή που η φύση του προβλήματος που προέκυψε, καθώς και η αντιμετώπισή του απαιτούσαν να αφιερώσουμε το χρόνο, τη σκέψη και τη δραστηριότητά μας σ’ αυτό.

Οι ολέθριες συνέπειες σε περίπτωση που πάρει σάρκα και οστά το αδηφάγο σχέδιο της εν λόγω εταιρείας είναι εφιάλτης για το μέλλον όλων μας: χιλιάδες στρέμματα πάτριας γης και δάσους, από μνημεία της φύσης θα μετατραπούν σε λίμνες τοξικών αποβλήτων. Λίμνες τελμάτων αντί για το νερό του Κάκκαβου. Μολυσμένος αέρας αντί του μοσχομυρισμένου, που έρχεται απ’ το βουνό μας. Κυάνιο και αρσενικό αντί για τη δροσιά των δέντρων και της θάλασσας. Χιλιάδες επαγγέλματα χαμένα σε μία κατεξοχήν τουριστική περιοχή, για λίγες πρόσκαιρες θέσεις «εργασίας» -αν μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει εργασία τη συμμετοχή ανθρώπων στην καταστροφή του ίδιου τους του τόπου, της γης τους, του μέλλοντος των παιδιών τους! Τοξικά καρκινογόνα απόβλητα ενάντια στους υλοτόμους, τους ψαράδες, τους οικοδόμους, τους μαγαζάτορες, τους αγρότες, τους παλαιστές της ζωής. Ενάντια στην ίδια τη ζωή!

ΚΑΙ όλα αυτά γιατί; Για να καρπωθούν κέρδη ξένα συμφέροντα, αφήνοντας στον ελληνικό λαό και στους ντόπιους κατοίκους την ερήμωση και θάνατο. Ο αρχηγός των Ινδιάνων γύρω στα 1855 έγραψε στην απάντηση του προς τον πρόεδρο των Η.Π.Α. Φραγκλίνο Πηρς, όταν ο τελευταίος του ζήτησε να πουλήσουν τη γη στους λευκούς, κάτι που νομίζω ταιριάζει απόλυτα και στη δική μας περίπτωση.

Έγραφε, λοιπόν, ο Ινδιάνος αρχηγός: «Ξέρουμε πως ο λευκός δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας. Τα μέρη της γης, το ένα με το άλλο, δεν κάνουν γι’ αυτόν διαφορά, γιατί είναι ένας ξένος που φτάνει τη νύχτα και παίρνει από τη γη όλα όσα του χρειάζονται. Η γη δεν είναι αδερφός του, αλλά εχθρός που πρέπει να τον κατακτήσει, και αφού τον κατακτήσει, πηγαίνει παρακάτω. Με το ταμάχι που έχει θα καταπιεί τη γη και θα αφήσει πίσω του μια έρημο.». Την ίδια έρημο που θα αφήσει πίσω της και η Εταιρεία.

Υπάρχει, βέβαια, το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης. Μήπως όμως η κρίση δεν χτύπησε τους πάντες; Μήπως δεν χτύπησε και συνεχίζει να χτυπά αλύπητα όλους μας; Οι άνεργοι, τα παιδιά, οι άνθρωποι του μεροκάματου, οι βιοπαλαιστές που αγωνίζονται και αντέχουν χωρίς να πουλούν σπιθαμή της ψυχής τους σ’ αυτό που λέγεται «συμφέρον», «βόλεμα», «εύκολη δουλειά», και «προσωρινό κέρδος» δεν έχουν άραγε πληγεί από την κρίση;

Ευτυχώς, οι χιλιάδες των κατοίκων, εκτός από ελάχιστους, αντέχουν και θα αντέχουν για όσο χρειαστεί. Μήπως όλοι αυτοί οι χιλιάδες άνθρωποι όλων των κοινωνικών στρωμάτων, όλων των ηλικιών, άνθρωποι κάθε μορφωτικού επιπέδου δεν έχουν άραγε πληγεί από την κρίση και την ένδεια της εποχής;

Ας μη γελιόμαστε. Απλά έχουμε επιλέξει το δύσκολο δρόμο, το δρόμο της υπομονής, του αγώνα, της βιοπάλης, της υπεράσπισης της ψυχής, των ιδανικών του τόπου μας, του μέλλοντός μας και αξιών όπως η ελευθερία και η αξιοπρέπεια, η αλληλεγγύη και το πάθος για ζωή στον τόπο μας. Γιατί αυτά τα πράγματα ούτε τιμή έχουν για μας, ούτε είναι αντικείμενα διαπραγμάτευσης που ξεπουλιούνται με «δικαιολογία» τις ομολογουμένως δύσκολες στιγμές, που ΟΛΟΙ οι Έλληνες ζούμε. Γιατί και στα δύσκολα μάθαμε να αντέχουμε, να παλεύουμε και να χαμογελάμε . χωρίς να ξεπουλάμε τίποτα. Ούτε τόπο, ούτε ψυχή, ούτε συνείδηση. Τέτοια ράτσα είμαστε!

ΧΡΥΣΟΣ για μας είμαστε ΕΜΕΙΣ, τα παιδιά μας, το ιερό χώμα όπου γεννηθήκαμε και επιλέξαμε να ζήσουμε μέχρι την τελευταία πνοή μας. ΧΡΥΣΟΣ για τους χιλιάδες κατοίκους της Χαλκιδικής είναι ο αέρας που αναπνέουμε, το νερό που πίνουμε, η θάλασσα και το χώμα που μας τρέφει. Τίποτε άλλο! Η ψυχή όλων μας βρίσκεται σε κάθε χιλιοστό γης, σε κάθε σταγόνα νερού, σε κάθε πνοή του αέρα αυτού του τόπου. Και την ψυχή μας δεν την πουλάμε. Όσο δύσκολες κι αν είναι οι μέρες που ξημερώνουν.

Καμία κρατική καταστολή, καμία «άνωθεν επιβαλλόμενη απειλή», κανένα ψευτοδίλημμα, κανένα οργανωμένο σχέδιο, καμία προσπάθεια διάσπασης του κοινωνικού ιστού της περιοχής μας δεν μπορεί να υπερνικήσει το ένστικτο της επιβίωσης χιλιάδων ανθρώπων. Ανθρώπων που έμαθαν να ζουν και να αναπνέουν δεμένοι «ψυχή τε και σώματι» μ’ αυτό τον μοναδικό τόπο, που οι ίδιοι που θέλουν να τον ξεπουλήσουν τον έχουν χαρακτηρίσει ως «περιοχή απείρου κάλλους».

Οι χιλιάδες κάτοικοι της περιοχής που γέννησε έναν Αριστοτέλη, ο οποίος μας δίδαξε ότι ο άνθρωπος πρέπει να ζει σαν «άνθρωπος» με τη βαθύτερη έννοια της λέξης και με ελεύθερη βούληση να γίνεται κύριος της μοίρας του, δημιουργώντας πνευματικές και ηθικές συνήθειες αρμόζουσες στην ανθρώπινη ουσία, είμαστε αποφασισμένοι να φανούμε δυνατοί σ’ αυτόν τον αγώνα για να διατηρήσουμε «την ισορροπία που εξασφαλίζει ένα δίκαιο περιβάλλον και που απ’ αυτήν εξαρτάται όχι μόνο η ευτυχία του ατόμου, αλλά η ευτυχία του συνόλου» σύμφωνα με τον μεγάλο Σταγειρίτη Δάσκαλο.