Κάθε...Πάχτας στον πάγκο του

Από Ενεργούς Πολίτες Δ. Ε. Αρναίας

Το μεταλλευτικό λόμπι προϋπήρξε πολύ πριν εμφανιστεί το χρηματοπιστωτικό.  Και τα δυο αυτά αρπακτικά λόμπι έχουν σαν κοινό χαρακτηριστικό τους ότι καραδοκούν για κρίσεις σε διεφθαρμένα (κύρια) καθεστώτα, όπου βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για λεία που στη συνέχεια θα την κάνουν πλιάτσικο.  Ιδιαίτερα το μεταλλευτικό λόμπι ενσωμάτωσε διαχρονικά στο DNA του και την περιβαλλοντική καταστροφή σε όποιο σημείο του πλανήτη εύρισκε χαλαρούς ή και ανύπαρκτους όρους δράσης, όπως έγινε παντού στο τρίτο κόσμο αλλά και στην Ελλάδα.  Σήμερα -και με τη βοήθεια της ανόδου της τιμής κύρια των χρυσού, χαλκού- τείνουν να συγχωνευτούν σε ένα άκρως επιθετικό και αρπακτικό λόμπι που γίνεται επικίνδυνο ιδιαίτερα όταν διαπλέκεται με διεφθαρμένο πολιτικό προσωπικό, όπως ακριβώς στην Ελλάδα.  Επιπλέον το παραπάνω λόμπι συγκεράζεται σήμερα απόλυτα με ένα καθαρά ελληνικό λόμπι -τη συντεχνία της παρασιτικής διαπλοκής πολιτικών, ΜΜΕ και κρατικοδίαιτων «επιχειρηματιών»- που εκμεταλλεύονται την ένταση και τη μορφή της κρίσης στην Ελλάδα και σχεδιάζουν τη συνολική εκποίηση (ρευστοποίηση αντί πινακίου φακής) του πλούτου της χώρας, δημόσιου και μικρομεσαίου ιδιωτικού. 

Το μεταλλευτικό λόμπι της εποχής Πάχτα (αρχές δεκαετίας 2000) οσμίστηκε χρήμα και μάλιστα πολύ χρήμα αλλά τότε δεν υπήρχε κρίση, θα έπρεπε να περιμένει την κατάλληλη στιγμή, αλλά και να προλειάνει το έδαφος.  Η βιομηχανία της βόρειας Ευρώπης διψάει για φτηνές πρώτες ύλες αφού εισάγει από τον τρίτο κόσμο το 65% των μετάλλων που χρησιμοποιεί.  Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το είχε πει καθαρά -με την ευθύτητα που τον διέκρινε- κατά την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ:  «Η προίκα που δίνουμε στην ευρωπαϊκή οικογένεια για την ένταξή μας είναι ο ορυκτός μας πλούτος».  Ο λόγος γίνεται για το χαλκό, αλλά κατά τύχη αυτός συνυπάρχει με χρυσό που η τιμή και των δυο καλπάζουν στην αγορά.  Ο κατάλληλος άνθρωπος που θα έκανε το deal της αισχύνης βρέθηκε και δεν ήταν άλλος από τον Πάχτα.  Το πολύ χρήμα βρίσκονταν στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Χαλκιδική, με τη μορφή χρυσοφόρων και χαλκούχων κοιτασμάτων.  Ο Πάχτας ήταν τότε, εκτός από υφυπουργός οικονομικών και «χαλκιδικάρχης», δηλαδή ο εκπρόσωπος του πελατειακού κράτους του ΠΑΣΟΚ στη Χαλκιδική.  Ο Πάχτας ενσάρκωσε για την εποχή του τη διαπλοκή με τα μεγάλα συμφέροντα και τον «επιχειρηματικό» παρασιτισμό.  Η παραχώρηση δημόσιων δασικών εκτάσεων στον «επιχειρηματία» Στέγγο (που του στοίχισε και τη θέση στο ΠΑΣΟΚ), το αντιπαραγωγικό ξεκοκάλισμα των κοινοτικών κονδυλίων στη Χαλκιδική και όχι μόνο, και -σαν αποκορύφωμα- η παραχώρηση 317.000 στρεμμάτων γης και κοιτασμάτων αξίας πολλών δις (των μεταλλείων Κασσάνδρας) στον επίσης «επιχειρηματία» Μπόμπολα χωρίς τίμημα και χωρίς διαγωνισμό, μπορούν να εξηγήσουν τη σημερινή του στάση σαν εκπρόσωπο των χρυσοθήρων από τη θέση του δημάρχου Αριστοτέλη. 

Ο Πάχτας ήταν ένας από τους πρόδρομους της -γενικευμένης σήμερα- πολιτικής για σκόπιμη απαξίωση της δημόσιας περιουσίας ώστε να γίνει βορά στα αρπακτικά που καραδοκούσαν.  Με ευθύνη της πολιτικής Πάχτα η ΒΑ Χαλκιδική έμεινε εγκληματικά στο περιθώριο της ανάπτυξης -και από υποδομές και από εναλλακτικές αναπτυξιακές δράσεις-  επειδή ο Πάχτας είχε από τότε το αρρωστημένο όραμα της μεταλλευτικής μονοκαλλιέργειας με τη μορφή της καταστροφικής αρπαχτής.  Ήταν η εποχή που εδραιώνονταν, και με τη βοήθεια Πάχτα, το καθεστώς της κλεπτοκρατίας και το λόμπι της «παρασιτικής-διαπλεκόμενης επιχειρηματικότητας» που (σαν παράδειγμα) διαφήμιζε, υλοποιούσε και κοστολογούσε έργα και προμήθειες μέχρι και πέντε φορές παραπάνω από ό,τι στην υπόλοιπη Ευρώπη.  Με την έννοια αυτή ο Πάχτας ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές για την ένταση και τη μορφή που θα είχε η ελληνική κρίση, δηλαδή της (σχεδόν) χρεοκοπίας της χώρας και της ουσιαστικής εσωτερικής πτώχευσης, όπου όμως τα χρεοκοπημένα μαγαζιά της ελίτ των τραπεζιτών (υπό την εποπτεία Πάχτα) δεν πτωχεύουν ποτέ «κοινωνικοποιώντας» τα χρέη τους και φορτώνοντας τα σπασμένα τους στο δημόσιο χρέος.  Ο Πάχτας ήταν από τη στόφα του πολιτικού προσωπικού που ετοίμασε τη στιγμή για την κρίση και την εκποίηση που τόσο περίμεναν τα (εγχώρια κύρια) αρπακτικά.  Ο Πάχτας ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές της γενικευμένης απαξίωσης της πολιτικής βάζοντας σ’ αυτήν το στίγμα του καιροσκοπισμού, της πελατειακής σχέσης και του αεριτζίδικου πλουτισμού, δηλαδή του «τα φάγαμε μαζί».  Ο Πάχτας ήταν πρότυπο πολιτικάντη παρά πολιτικού, όπως είναι και οι σημερινοί συγκυβερνώντες με τους οποίους, όχι τυχαία, συναγελάζεται.  Σήμερα συνεχίζει απτόητος (;) το ίδιο έργο σαν μέρος του εδραιωμένου πλέον λόμπι της καταστροφής που βυσσοδομεί στη χώρα μαζί με την τρόικα, απολαμβάνοντας πέπλο ομερτά και ατιμωρησίας.  Όχι όμως για πολύ ακόμα, μπορεί να μην κοιμάται ήσυχος...

Ο Δήμος Αριστοτέλη, μέσω της συγκυριακής δημοτικής αρχής Πάχτα, ανέλαβε εργολαβικά να εδραιώσει τις «Eldorado-Ελληνικός Χρυσός» σαν τους αποκλειστικούς ταγούς «ανάπτυξης» της περιοχής, παρά την αντίθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας των δημοτών.  Μάλιστα και ενάντια στα συμφέροντά τους, τις ίδιες τις ζωές τους και τις εστίες τους, μόνο και μόνο για να ικανοποιηθούν τα οικονομικά συμφέροντα της εταιρείας και τα προσωπικά-πολιτικά συμφέροντα του Πάχτα, το σημαντικότερο από τα οποία είναι ο εξαγνισμός του από τα εγκληματικά σκάνδαλα και τη διαπλοκή του παρελθόντος.  Μόνο που τώρα ολισθαίνει σε ακόμα μεγαλύτερη ασχημοσύνη.  Καθυβρίζει από τη θέση του δημάρχου τους υπερασπιστές της πατρώας γης αλλά και την αντιπολίτευση της χώρας, ιδιαίτερα την αξιωματική.  Τι άραγε φοβούνται από την αντιπολίτευση ο Πάχτας και το λόμπι που εκπροσωπεί;  Ο Δήμος Αριστοτέλη ανέλαβε -με εντολή Πάχτα- ακόμη και την εργολαβική διακίνηση του εντύπου «Μεταλλευτικά Νέα» της «Ελληνικός Χρυσός» σε δημοτικά καταστήματα, ΚΑΠΗ και όπου αλλού «τον παίρνει».  Επιβάλλει να φορούν οι εργαζόμενοι του δήμου κίτρινα γιλεκάκια “Hellas Gold”.  Αν και η σχέση αυτή είναι «παρά φύσιν», παρ’ όλα αυτά η αναίδεια φτάνει στο σημείο να την θεωρεί ο Πάχτας τιμητική.  Ο Πάχτας έχει πλέον μετατραπεί σε όργανο διχασμού της κοινωνίας μεροληπτώντας προκλητικά υπέρ ξένων συμφερόντων και για λογαριασμό του καθεστώτος της καταστροφής.  Ο λόγος είναι ότι η πειρατεία που αυτοαποκαλείται «επένδυση» είναι πολιτικό δημιούργημα του ίδιου και νιώθει την υποχρέωση να την υπερασπιστεί μέχρι κεραίας αδιαφορώντας προκλητικά για τις συνέπειες.  Το δόγμα Πάχτα «υπερασπιζόμαστε την εταιρεία, άρα υπερασπιζόμαστε τον τόπο και το περιβάλλον» είναι προκλητικό και έχει οδηγήσει σε απουσία κάθε στοιχειώδους επιστημονικής και ευνομούμενης αντιπαράθεσης.  Πρέπει ο Πάχτας να καταλάβει ότι η τρομοκρατική οργάνωση που στήνει με την «Ελληνικός Χρυσός-Eldorado» στην περιοχή δεν πρόκειται να τον σώσει με τίποτα.  Ούτε και ο Σαμαράς και η τρικομματική πρόκειται να τον σώσουν, όσο και να γλείφει τον πρωθυπουργό με επιστολές του τύπου «κ. πρωθυπουργέ σώσε με από τους ναρκομανείς και τους τρομοκράτες».  Αν όλοι οι τοπικοί άρχοντες λειτουργούσαν με το πρότυπο Πάχτα, δηλαδή διχαστικά και σαν dealer μεγάλων συμφερόντων, και μάλιστα συνολικά βλαπτικών για τον τόπο τους, τότε η χώρα θα είχε μετατραπεί ακόμα περισσότερο σε ζούγκλα συμφερόντων.  Ο Πάχτας γνωρίζει πολύ καλά ότι είναι υπόλογος σκανδάλων διασπάθισης δημόσιας περιουσίας -και όχι μόνο, π.χ. απάλλαξε κατά τη μεταβίβαση την «Ελληνικός Χρυσός» από κάθε ευθύνη αποκατάστασης περιβαλλοντικών ζημιών- και ότι θα κληθεί να απολογηθεί για τις πράξεις του αυτές. 

Αυτοί είναι και οι βασικοί λόγοι που ο Πάχτας πρέπει να πάει το συντομότερο στη θέση του, δηλαδή στη δικαιοσύνη και από εκεί στα αζήτητα, μαζί με την τρόικα και το λόμπι της καταστροφής γιατί σε καμιά περίπτωση η καταστροφή δεν μπορεί να είναι για τη χώρα μονόδρομος.  Οι πολιτικές και δικαστικές αρχές έχουν πλέον υποχρέωση να ερευνήσουν την περίπτωση Πάχτα, αλλά πρέπει και κάποιος κινήσει τα στάσιμα νερά -πρώτιστα η αξιωματική αντιπολίτευση που είναι και στο στόχαστρό του.  Καμιά ολιγωρία δεν δικαιολογείται με βάση τα όσα έχουν γίνει γνωστά και βοούν στο πανελλήνιο.  Είναι θέμα ικανοποίησης του κοινού περί δικαίου αισθήματος.  Ουσιαστικά όμως θα είναι ανακούφιση της κοινωνίας από ένα περιττό βάρος.  Είναι πλέον καιρός να λογοδοτήσει όλη η συντεχνία της διαφθοράς που έφερε τη σημερινή κατάντια.  Ο Πάχτας μαζί με την «επένδυση» Σκουριές είναι σύμβολα καταστροφής και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστούν.