Του Γιάννη Ζαμπετάκη
Επίκουρος Καθηγητής Χημείας Τροφίμων
ΕΚΠΑ (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών)
πηγή:
http://environmentfood.blogspot.gr/2013/10/heavy-metals-and-golden-mines.html
α) Νερό-δηλητήριο στο Νεοχώρι
http://www.efsyn.gr/?p=103257
β) Δ. Νεοχωρίου: Φυσιολογική η ποσότητα αρσενικού στο νερό
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=390786
απορία δικιά μας: πώς λύθηκε το πρόβλημα με τη ρύπανση στο Νεοχώρι?
Με μίξη "καθαρού" και "ρυπασμένου" νερού;
Κάτι τέτοιο (μίξη και ...υποβάθμιση του καθαρού νερού) παραβιάζει το άρθρο 4 της ΚΥΑ 2600/2001 όπως έχει τροποποιηθεί με αριθμ ΔΥΓ2/Γ.Π. οικ 38295
ΦΕΚ 630/τ.Β’/26-04-2007: Αριθμ. ΔΥΓ2/Γ.Π. οικ 38295 Τροποποίηση της Υγειονομικής Διάταξης κοινής υπουργικής απόφασης Υ2/2600/2001 «Ποιότητα του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης», σε συμμόρφωση προς την οδηγία 98/83/ΕΚ του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 3ης Νοεμβρίου 1998:
http://www.et.gr/idocs-nph/pdfimageSummaryviewer.html?args=sppFfdN7IQP5_cc--m0e1_I_A1rdk6dWXaHHA8fpAf68rzSZFxgk-XccWaEHmLKhkAYi3ORfmapk16sbOUv-1s1nyinpn_BK4kicnjz_3u5MoFXpEKrZ6c77k1-A9Eyz7vqZ2xJ5_DbzCd8QN-izGzXJWPRWkWjE5x3hGe2vHLfupGWtojqRDw..
Οι νέες γεωτρήσεις που έγιναν αντλούν νερό από τον ίδιο υδροφόρο ορίζοντα; Είναι γνωστό όμως ότι ο υδροφόρος ορίζοντας είναι όπως το μπουκάλι της από κάτω φωτογραφίας, κάνοντας νέες γεωτρήσεις είναι σαν να βάζουμε άλλο ένα καλαμάκι στο μπουκάλι...Το ίδιο (ρυπασμένο) νερό θα απορροφήσει...
Το μπουκάλι της φωτογραφίας είναι ο υπόγειος υδροφόρος ορίζοντας σε όποια περιοχή ζείτε, είτε στο Σχίνο στο Λουτράκι, είτε στη Μεσσαπία, είτε στον Ασωπό, είτε στις Σκουριές...
Αν μια γεώτρηση έχει (ή θα αποκτήσει) πρόβλημα με ...βαρέα μέταλλα (π.χ. το άσπρο καλαμάκι) τότε το ίδιο πρόβλημα θα έχει αργά ή γρήγορα και μια άλλη γεώτρηση λίγα km πιο κάτω κι ας είναι σε άλλο βάθος ή με άλλο χρώμα καλαμάκι!
Επίσης, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και την επιμόλυνση της διατροφικής αλυσίδας από τα βαρέα μέταλλα του υπόγειου υδροφορέα
Η συσχέτιση του ρυπαντικού φορτίου του αρδευτικού νερού με την επιμόλυνση της διατροφικής αλυσίδας:
http://www.chem.uoa.gr/scinews/Reports/Rep_Metal_contam.htm
Τέλος, θα πρέπει να θυμίσουμε ότι οι πολίτες έχουν κάθε δικαίωμα να έχουν πρόσβαση στα αποτελέσματα των αναλύσεων του νερού καθώς αυτά αποτελούν "περιβαλλοντική πληροφορία" σύμφωνα με την ΚΥΑ Η.Π. 11764/653/06 (ΦΕΚ Β 327/17.3.2006).
Δείτε και το παρακάτω άρθρο του κου Γ. Ζαμπετάκη:
http://topontiki.gr/article/47329/Xalkidiki-2050-mX
Επίκουρος Καθηγητής Χημείας Τροφίμων
ΕΚΠΑ (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών)
πηγή:
http://environmentfood.blogspot.gr/2013/10/heavy-metals-and-golden-mines.html
α) Νερό-δηλητήριο στο Νεοχώρι
http://www.efsyn.gr/?p=103257
β) Δ. Νεοχωρίου: Φυσιολογική η ποσότητα αρσενικού στο νερό
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=390786
απορία δικιά μας: πώς λύθηκε το πρόβλημα με τη ρύπανση στο Νεοχώρι?
Με μίξη "καθαρού" και "ρυπασμένου" νερού;
Κάτι τέτοιο (μίξη και ...υποβάθμιση του καθαρού νερού) παραβιάζει το άρθρο 4 της ΚΥΑ 2600/2001 όπως έχει τροποποιηθεί με αριθμ ΔΥΓ2/Γ.Π. οικ 38295
ΦΕΚ 630/τ.Β’/26-04-2007: Αριθμ. ΔΥΓ2/Γ.Π. οικ 38295 Τροποποίηση της Υγειονομικής Διάταξης κοινής υπουργικής απόφασης Υ2/2600/2001 «Ποιότητα του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης», σε συμμόρφωση προς την οδηγία 98/83/ΕΚ του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 3ης Νοεμβρίου 1998:
http://www.et.gr/idocs-nph/pdfimageSummaryviewer.html?args=sppFfdN7IQP5_cc--m0e1_I_A1rdk6dWXaHHA8fpAf68rzSZFxgk-XccWaEHmLKhkAYi3ORfmapk16sbOUv-1s1nyinpn_BK4kicnjz_3u5MoFXpEKrZ6c77k1-A9Eyz7vqZ2xJ5_DbzCd8QN-izGzXJWPRWkWjE5x3hGe2vHLfupGWtojqRDw..
και αναφέρει ρητώς
"Οι αρμόδιες Αρχές εξασφαλίζουν ότι τα μέτρα που λαμβάνονται για την εφαρμογή της παρούσας διάταξης δεν οδηγούν, σε καμιά περίπτωση, σε άμεση ή έμμεση υποβάθμιση της σημερινής ποιότητας του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης, στο μέτρο που αυτό αφορά την προστασία της ανθρώπινης υγείας, ούτε σε αύξηση της ρύπανσης του νερού που χρησιμοποιείται για την παραγωγή πόσιμου νερού."
Οι νέες γεωτρήσεις που έγιναν αντλούν νερό από τον ίδιο υδροφόρο ορίζοντα; Είναι γνωστό όμως ότι ο υδροφόρος ορίζοντας είναι όπως το μπουκάλι της από κάτω φωτογραφίας, κάνοντας νέες γεωτρήσεις είναι σαν να βάζουμε άλλο ένα καλαμάκι στο μπουκάλι...Το ίδιο (ρυπασμένο) νερό θα απορροφήσει...
Αν μια γεώτρηση έχει (ή θα αποκτήσει) πρόβλημα με ...βαρέα μέταλλα (π.χ. το άσπρο καλαμάκι) τότε το ίδιο πρόβλημα θα έχει αργά ή γρήγορα και μια άλλη γεώτρηση λίγα km πιο κάτω κι ας είναι σε άλλο βάθος ή με άλλο χρώμα καλαμάκι!
Επίσης, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και την επιμόλυνση της διατροφικής αλυσίδας από τα βαρέα μέταλλα του υπόγειου υδροφορέα
Η συσχέτιση του ρυπαντικού φορτίου του αρδευτικού νερού με την επιμόλυνση της διατροφικής αλυσίδας:
http://www.chem.uoa.gr/scinews/Reports/Rep_Metal_contam.htm
Τέλος, θα πρέπει να θυμίσουμε ότι οι πολίτες έχουν κάθε δικαίωμα να έχουν πρόσβαση στα αποτελέσματα των αναλύσεων του νερού καθώς αυτά αποτελούν "περιβαλλοντική πληροφορία" σύμφωνα με την ΚΥΑ Η.Π. 11764/653/06 (ΦΕΚ Β 327/17.3.2006).
Δείτε και το παρακάτω άρθρο του κου Γ. Ζαμπετάκη:
http://topontiki.gr/article/47329/Xalkidiki-2050-mX
Γιάννης Ζαμπετάκης
Χαλκιδική 2050 μ.Χ.
Το μάθημα στο αμφιθέατρο του Χημικού Τμήματος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών που υπηρετώ είχε ως θέμα την επιμόλυνση της διατροφικής αλυσίδας. Με τα (πνευματικά) παιδιά μου (4ετείς φοιτητές Χημείας) αναλύαμε τους ανερχόμενους κινδύνους στα τρόφιμα και η κουβέντα ήταν για τα μεταλλεία.
Τους θύμισα αυτό που ανέφερα στο προηγούμενο σημείωμά μου σε αυτή τη στήλη, ότι «για κάθε ουγγιά χρυσού που παράγεται, παράγονται συνάμα και 30 τόνοι τοξικών αποβλήτων. Αυτά τα απόβλητα συνήθως περιέχουν κυανιούχα, ιόντα εξαιρετικά τοξικά για το περιβάλλον και τον άνθρωπο, και είναι ο ‘‘πονοκέφαλος’’ όλων των εξορυκτικών εταιρειών».
Και τους ρώτησα το εξής υποθετικό σενάριο:
«Έστω ότι ζούμε στο έτος 2050 μ.Χ. και είστε υπεύθυνοι διαχείρισης ποιότητας σε μια μονάδα ιχθυοκαλλιέργειας. Ποιους κινδύνους θα πρέπει να αξιολογήσετε για να δείτε αν είναι εμπορικά επωφελές να στήσετε νέους ιχθυοκαλλιεργητικούς κλωβούς στους κόλπους της Κασσάνδρας και της Σιθωνίας;».
Πριν απαντήσουμε στο παραπάνω ερώτημα, κάναμε μαζί μια ανάλυση της κατάστασης στη Μεσσαπία, όπου στα εκεί μεταλλεία νικελίου παρατηρείται το φαινόμενο της όξινης απορροής, όπως είχε παραδεχθεί και προ ετών η πρώτη υπουργός στο ΥΠΕΚΑ (κ. Τίνα Μπιρμπίλη). Με απλά λόγια, και χωρίς να σας κουράσω με πολλές χημικές λεπτομέρειες, κατά την όξινη απορροή εκλύονται διάφορα βαρέα μέταλλα στο νερό και από τα λατομεία περνούν στον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα…
Αυτά είναι γνωστά… και κανείς πλέον δεν αντιδρά ακόμα και αν του λες κατάμουτρα «πίνεις καρκινογόνο νερό, κάνεις μπάνιο τα παιδιά σου με καρκινογόνο νερό! Γιατί το ανέχεσαι;». Οι άνθρωποι το ανέχονται… προτιμούν να μη μιλήσουν για να μην χάσουν τη δουλειά τους, προτιμούν να ζουν μια ζωή ως υποτακτικοί και εν δυνάμει καρκινοπαθείς…
Το θέμα όμως είναι πώς θα είναι η Χαλκιδική το 2050; Και η θάλασσα εκεί θα μπορεί τότε να «φιλοξενήσει» ιχθυοκαλλιεργητικούς κλωβούς; Και αν κάποιος από σας αναρωτηθεί γιατί ρωτάω για τέτοιους κλωβούς, ο λόγος είναι τούτος: σήμερα το 90% της παραγωγής από την ιχθυοκαλλιέργεια εξάγεται και άρα είναι μια πραγματική πράσινη και βιώσιμη ανάπτυξη. Τα μεταλλεία όμως είναι;
*O Γιάννης Ζαμπετάκης είναι Επίκουρος Καθηγητής Χημείας Τροφίμων ΕΚΠΑ
Χαλκιδική 2050 μ.Χ.
Το μάθημα στο αμφιθέατρο του Χημικού Τμήματος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών που υπηρετώ είχε ως θέμα την επιμόλυνση της διατροφικής αλυσίδας. Με τα (πνευματικά) παιδιά μου (4ετείς φοιτητές Χημείας) αναλύαμε τους ανερχόμενους κινδύνους στα τρόφιμα και η κουβέντα ήταν για τα μεταλλεία.
Τους θύμισα αυτό που ανέφερα στο προηγούμενο σημείωμά μου σε αυτή τη στήλη, ότι «για κάθε ουγγιά χρυσού που παράγεται, παράγονται συνάμα και 30 τόνοι τοξικών αποβλήτων. Αυτά τα απόβλητα συνήθως περιέχουν κυανιούχα, ιόντα εξαιρετικά τοξικά για το περιβάλλον και τον άνθρωπο, και είναι ο ‘‘πονοκέφαλος’’ όλων των εξορυκτικών εταιρειών».
Και τους ρώτησα το εξής υποθετικό σενάριο:
«Έστω ότι ζούμε στο έτος 2050 μ.Χ. και είστε υπεύθυνοι διαχείρισης ποιότητας σε μια μονάδα ιχθυοκαλλιέργειας. Ποιους κινδύνους θα πρέπει να αξιολογήσετε για να δείτε αν είναι εμπορικά επωφελές να στήσετε νέους ιχθυοκαλλιεργητικούς κλωβούς στους κόλπους της Κασσάνδρας και της Σιθωνίας;».
Πριν απαντήσουμε στο παραπάνω ερώτημα, κάναμε μαζί μια ανάλυση της κατάστασης στη Μεσσαπία, όπου στα εκεί μεταλλεία νικελίου παρατηρείται το φαινόμενο της όξινης απορροής, όπως είχε παραδεχθεί και προ ετών η πρώτη υπουργός στο ΥΠΕΚΑ (κ. Τίνα Μπιρμπίλη). Με απλά λόγια, και χωρίς να σας κουράσω με πολλές χημικές λεπτομέρειες, κατά την όξινη απορροή εκλύονται διάφορα βαρέα μέταλλα στο νερό και από τα λατομεία περνούν στον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα…
Αυτά είναι γνωστά… και κανείς πλέον δεν αντιδρά ακόμα και αν του λες κατάμουτρα «πίνεις καρκινογόνο νερό, κάνεις μπάνιο τα παιδιά σου με καρκινογόνο νερό! Γιατί το ανέχεσαι;». Οι άνθρωποι το ανέχονται… προτιμούν να μη μιλήσουν για να μην χάσουν τη δουλειά τους, προτιμούν να ζουν μια ζωή ως υποτακτικοί και εν δυνάμει καρκινοπαθείς…
Το θέμα όμως είναι πώς θα είναι η Χαλκιδική το 2050; Και η θάλασσα εκεί θα μπορεί τότε να «φιλοξενήσει» ιχθυοκαλλιεργητικούς κλωβούς; Και αν κάποιος από σας αναρωτηθεί γιατί ρωτάω για τέτοιους κλωβούς, ο λόγος είναι τούτος: σήμερα το 90% της παραγωγής από την ιχθυοκαλλιέργεια εξάγεται και άρα είναι μια πραγματική πράσινη και βιώσιμη ανάπτυξη. Τα μεταλλεία όμως είναι;
*O Γιάννης Ζαμπετάκης είναι Επίκουρος Καθηγητής Χημείας Τροφίμων ΕΚΠΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου