Μην πυροβολείτε τον "Κλειγένη"

Συμπληρώνονται αισίως φέτος, 33 χρόνια από την ίδρυση του Πολιτιστικού μας Συλλόγου, του αγαπημένου μας «Κλειγένη». Για τους νεότερους, να σημειώσουμε πως ο «Κλειγένης» δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία του συμπατριώτη μας του Νίκου του Χαλέβα που δυστυχώς μας άφησε πολύ νέος. Ο Νίκος ήταν λαμπερό μυαλό και ξέρουμε –όσοι είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε- πόσα θα μπορούσε να προσφέρει στον τόπο του.

Θυμάμαι τότε που ιδρύθηκε –στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης- υπήρξαν πολλοί που τον πολέμησαν. Βλέπετε και τότε την πρωτοβουλία της ίδρυσής του την είχαν πάρει παιδιά που «αριστερόφερναν» και τα χρόνια εκείνα οι αριστεροί ήταν λίγο-πολύ «μιάσματα».

Αυτά όμως ξεπεράστηκαν γρήγορα. Ο «Κλειγένης» σιγά-σιγά, έγινε μια αγκαλιά που τους χώρεσε όλους. Έδειξε πως ο πολιτισμός και η προσφορά στον τόπο, και μπορούν να ενώσουν τους ανθρώπους και μπορούν να υπερβούν τις διαφορές τους (που τις περισσότερες φορές είναι ανούσιες και αστείες, ειδικά στις μικρές κοινωνίες που ζούμε). Τα τελευταία χρόνια δε, –μ’ αυτά που ζει ο τόπος μας- διαπιστώσαμε το πόσα πολλά μας ενώνουν και το πόσο κοινή είναι η τύχη και η ζωή μας, που πικρογελάμε με τις παλιότερες αντιπαραθέσεις μας.

Ο «Κλειγένης» στα τόσα χρόνια της λειτουργίας του πρόσφερε πολλά στην Ιερισσό. Θα χρειαζόταν σελίδες για να αποτιμήσει κανείς την προσφορά του στην διάσωση και προώθηση της παράδοσής μας, στην επικοινωνία με τον έξω κόσμο, στην γνωριμία με τον πολιτισμό και την τέχνη.

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει για την σημαντική του προσφορά στον αγώνα μας, στον οποίο αποτελεί έναν βασικό πόλο ενότητας και δημιουργίας, ένα σημείο αναφοράς.

Ο «Κλειγένης» λοιπόν είναι το αίμα μας, είμαστε όλοι εμείς.

Τα γράφω αυτά γιατί μαθαίνω πως κάποιοι προσπαθούν να δημιουργήσουν έναν άλλο Σύλλογο με το ίδιο αντικείμενο, σε μια εποχή όπου δεν έχουμε την «πολυτέλεια» να δηλητηριάζουμε στο ελάχιστο την ενότητα της μικρής μας κοινωνίας, με φιλοδοξίες προσωπικές και κομματικές. Οι συμπεριφορές και οι αντιπαραθέσεις επί του θέματος είναι πια ορατές, συζητιούνται και δηλητηριάζουν.

Σκοπός αυτού του σημειώματος είναι να κάνει μια έκκληση σε όλους αυτούς που έχουν πάρει αυτή την πρωτοβουλία, να το ξανασκεφτούν. Να απαντήσουν με ειλικρίνεια, στον εαυτό τους πρώτα, ποια πραγματική αναγκαιότητα επιβάλει την δημιουργία ενός δεύτερου Πολιτιστικού Συλλόγου; Δεν υπάρχει χώρος στον «Κλειγένη» για την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων που επιθυμούν; Ποιος ο λόγος, να έχουμε δύο χορωδίες, δύο χορευτικά, δύο θεατρικά, δύο περιοδικά -ενδεχομένως αργότερα. Υπάρχει τόσο πολύς κόσμος που δεν χωράει στα ήδη υπάρχοντα; Προσωπικά δεν το βλέπω. Ας το ξανασκεφτούν λοιπόν -πάντα με γνώμονα ελπίζω- τον κοινό μας υπέρτατο αγώνα, γιατί οι πληγές –όταν δημιουργηθούν- δύσκολα –πολύ δύσκολα- επουλώνονται. Ας το ξανασκεφτούν και με αίσθημα ευθύνης και ενότητας να εντάξουν τις δραστηριότητές τους στον «Κλειγένη». Υπάρχει τρόπος και χώρος για όλους.