Στην δεκαετία του 60, την εποχή που η Ελλάδα έμπαινε στην ανάπτυξη, το πρώτο μέλημα ήταν να χορτάσει ο κόσμος ψωμί. Έγιναν έτσι στα χωριά της επαρχίας, με τα δεδομένα εκείνης της εποχής και προς εξυπηρέτηση των αγροτών, οι γεωργικές αποθήκες που υπάρχουν ακόμα και σήμερα. Κι όχι μόνο έγιναν, αλλά πολλές έγιναν και μέσα στο κέντρο των χωριών, όπως είναι η περίπτωση της Ιερισσού. Είπαμε, οι εποχές ήταν άλλες, άλλες οι προτεραιότητες. Ευαισθησίες για την ρύπανση και την μόλυνση δεν υπήρχαν τότε. Οι μεγαλύτεροι στην ηλικία θα θυμούνται εκείνη την μεταπολεμική Ελλάδα.
Ακόμα όμως κι αν τότε δεν υπήρχαν άλλες φωνές για να αντιδράσουν στην κατασκευή των γεωργικών αποθηκών μέσα στο χωριό, η ζημιά που ήταν να γίνει έγινε και δυστυχώς –εν έτει 2009- εξακολουθεί να γίνεται. Οι γύρω γειτονιές έχουν επιβαρυνθεί, επί δεκαετίες ολόκληρες, με την συσσώρευση των φυτοφαρμάκων, της βρώμας και των τρωκτικών. Δεν θέλουμε να υιοθετήσουμε τις απόψεις που ακούγονται, για σοβαρές αρρώστιες των περιοίκων, επειδή κάτι τέτοιο, όταν δεν έχει την επιστημονική κάλυψη, ερωτοτροπεί με την κινδυνολογία.
Πριν από μερικά χρόνια οι κάτοικοι συγκέντρωσαν υπογραφές, με την απαίτηση να απομακρυνθούν οι αποθήκες από τον χώρο της πλατείας του ΟΤΕ, όπως και οι κεραίες του ΟΤΕ βέβαια. Πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι λέμε πλατεία του ΟΤΕ για να καταλαβαινόμαστε, ενώ είναι ένα ακόμα θέμα -προς διερεύνηση-, το κατά πόσο ο ΟΤΕ αγόρασε το οικόπεδο και έχτισε το κτίριό του. Πέρα από την μόλυνση των κεραιών του δηλαδή, υπάρχει και ένα θέμα ιδιοκτησιακό: Άλλος ο ΟΤΕ όταν ήταν δημόσια περιουσία και άλλη η μεταχείρισή του από τον Δήμο, κι άλλος ο σημερινός ιδιωτικός ΟΤΕ. Αυτό όμως είναι ένα άλλο θέμα και δεν είναι του παρόντος.
Οι κάτοικοι λοιπόν πριν από μερικά χρόνια –κατά την 1η τετραετία Βλαχόπουλου- μάζεψαν πολλές υπογραφές και τις έφεραν στο Δημοτικό Συμβούλιο με την απαίτηση να αναλάβει ο Δήμος την πρωτοβουλία και να κάνει ότι ενέργειες χρειάζεται για να κατεδαφισθούν οι αποθήκες και να αναπλασθεί η πλατεία. Εξετάστηκε τότε το ιδιοκτησιακό καθεστώς της κάθε αποθήκης –γιατί δεν είναι σε όλες το ίδιο- και αποφασίστηκε να διερευνηθεί η δυνατότητα της αγοράς ή της ανταλλαγής. Έκτοτε πέρασαν περί τα τέσσερα χρόνια, το θέμα «διερευνάται» ακόμα και είδωμεν για πόσα χρόνια ακόμα θα διερευνάται. Ένας άλλος Δήμος, με άλλες προτεραιότητες, θα μπορούσε στα τόσα χρόνια, να τις είχε απαλλοτριώσει στηριζόμενος πάνω στην μόλυνση που προκαλούν, στην χρήση γης που δεν επιτρέπει μια τέτοια δραστηριότητα μέσα στο χωριό, δίπλα στα σπίτια και στα παιδιά που παίζουν, στο ιδιοκτησιακό τους καθεστώς. Σε κάθε περίπτωση, στις σημερινές συνθήκες ο Δήμος έχει το πάνω χέρι και θα μπορούσε να ασκήσει αποτελεσματική πίεση προς κάθε κατεύθυνση για να επιτύχει την απομάκρυνσή τους. Όμως αυτός ο Δήμος, μ’ αυτόν τον Δήμαρχο, δεν το έβαλε ποτέ στις προτεραιότητές του. Κι όταν κάπως ασχολήθηκε με το θέμα, το έκανε γιατί κάποιοι δικοί του γκρίνιαζαν, κάποιοι δικοί του ευαισθητοποιήθηκαν και ήθελε να τους καλοπιάσει, ώσπου να περάσει η μπόρα. Ποτέ δεν το πήρε ζεστά το θέμα, όπως πήρε ζεστά το Ενυδρείο -ας πούμε-, το ΚΑΠΗ, τον αγωγό του νερού για την Αμμουλιανή και την Ουρανούπολη και άλλα έργα της 1ης τετραετίας, γιατί στην 2η τετραετία αδυνατούμε να διακρίνουμε τι πήρε στα ζεστά -για να εξηγούμαστε. Για να μην αναφερθούμε σε κάποιες αστείες κουβέντες του τύπου: «θα πάρω μια μπουλντόζα και θα τις γκρεμίσω», που συχνά πυκνά εκστομίζονταν. Σιγά τους παλικαρισμούς.
Ο χώρος της πλατείας είναι αρκετά μεγάλος –εάν σταματήσουν και οι καταπατήσεις των περιοίκων- και μπορεί να λύσει σημαντικά προβλήματα. Από στάθμευση, στέγαση δραστηριοτήτων, πάρκο αναψυχής και άλλες ιδέες που θα μπορούσαν να συζητηθούν. Το ζητούμενο είναι να δεήσει ο Δήμαρχος και οι γύρω-γύρω να ασχοληθούν με το θέμα και να προχωρήσουν. Λύσεις υπάρχουν, εάν υπάρχει η πολιτική βούληση. Το θέμα είναι να σταματήσουν να ομφαλοσκοπούν.
Και μια συμβουλή που επαφίεται στην εξυπνάδα τους: όπως και να εξελιχθούν τα εκλογομαγειρέματα, μόνο καλό θα τους κάνει η επίλυση του θέματος και μόνο κακό η ακινησία τους. Η ολιγωρία τους, όπως και στο θέμα του Βατοπεδίου –λέμε τώρα, την αθώα εκδοχή- θα είναι ένα πρώτης τάξης βήμα για να ηρωοποιήσουν κι άλλους ευκαιριακούς μνηστήρες.
Ακόμα όμως κι αν τότε δεν υπήρχαν άλλες φωνές για να αντιδράσουν στην κατασκευή των γεωργικών αποθηκών μέσα στο χωριό, η ζημιά που ήταν να γίνει έγινε και δυστυχώς –εν έτει 2009- εξακολουθεί να γίνεται. Οι γύρω γειτονιές έχουν επιβαρυνθεί, επί δεκαετίες ολόκληρες, με την συσσώρευση των φυτοφαρμάκων, της βρώμας και των τρωκτικών. Δεν θέλουμε να υιοθετήσουμε τις απόψεις που ακούγονται, για σοβαρές αρρώστιες των περιοίκων, επειδή κάτι τέτοιο, όταν δεν έχει την επιστημονική κάλυψη, ερωτοτροπεί με την κινδυνολογία.
Πριν από μερικά χρόνια οι κάτοικοι συγκέντρωσαν υπογραφές, με την απαίτηση να απομακρυνθούν οι αποθήκες από τον χώρο της πλατείας του ΟΤΕ, όπως και οι κεραίες του ΟΤΕ βέβαια. Πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι λέμε πλατεία του ΟΤΕ για να καταλαβαινόμαστε, ενώ είναι ένα ακόμα θέμα -προς διερεύνηση-, το κατά πόσο ο ΟΤΕ αγόρασε το οικόπεδο και έχτισε το κτίριό του. Πέρα από την μόλυνση των κεραιών του δηλαδή, υπάρχει και ένα θέμα ιδιοκτησιακό: Άλλος ο ΟΤΕ όταν ήταν δημόσια περιουσία και άλλη η μεταχείρισή του από τον Δήμο, κι άλλος ο σημερινός ιδιωτικός ΟΤΕ. Αυτό όμως είναι ένα άλλο θέμα και δεν είναι του παρόντος.
Οι κάτοικοι λοιπόν πριν από μερικά χρόνια –κατά την 1η τετραετία Βλαχόπουλου- μάζεψαν πολλές υπογραφές και τις έφεραν στο Δημοτικό Συμβούλιο με την απαίτηση να αναλάβει ο Δήμος την πρωτοβουλία και να κάνει ότι ενέργειες χρειάζεται για να κατεδαφισθούν οι αποθήκες και να αναπλασθεί η πλατεία. Εξετάστηκε τότε το ιδιοκτησιακό καθεστώς της κάθε αποθήκης –γιατί δεν είναι σε όλες το ίδιο- και αποφασίστηκε να διερευνηθεί η δυνατότητα της αγοράς ή της ανταλλαγής. Έκτοτε πέρασαν περί τα τέσσερα χρόνια, το θέμα «διερευνάται» ακόμα και είδωμεν για πόσα χρόνια ακόμα θα διερευνάται. Ένας άλλος Δήμος, με άλλες προτεραιότητες, θα μπορούσε στα τόσα χρόνια, να τις είχε απαλλοτριώσει στηριζόμενος πάνω στην μόλυνση που προκαλούν, στην χρήση γης που δεν επιτρέπει μια τέτοια δραστηριότητα μέσα στο χωριό, δίπλα στα σπίτια και στα παιδιά που παίζουν, στο ιδιοκτησιακό τους καθεστώς. Σε κάθε περίπτωση, στις σημερινές συνθήκες ο Δήμος έχει το πάνω χέρι και θα μπορούσε να ασκήσει αποτελεσματική πίεση προς κάθε κατεύθυνση για να επιτύχει την απομάκρυνσή τους. Όμως αυτός ο Δήμος, μ’ αυτόν τον Δήμαρχο, δεν το έβαλε ποτέ στις προτεραιότητές του. Κι όταν κάπως ασχολήθηκε με το θέμα, το έκανε γιατί κάποιοι δικοί του γκρίνιαζαν, κάποιοι δικοί του ευαισθητοποιήθηκαν και ήθελε να τους καλοπιάσει, ώσπου να περάσει η μπόρα. Ποτέ δεν το πήρε ζεστά το θέμα, όπως πήρε ζεστά το Ενυδρείο -ας πούμε-, το ΚΑΠΗ, τον αγωγό του νερού για την Αμμουλιανή και την Ουρανούπολη και άλλα έργα της 1ης τετραετίας, γιατί στην 2η τετραετία αδυνατούμε να διακρίνουμε τι πήρε στα ζεστά -για να εξηγούμαστε. Για να μην αναφερθούμε σε κάποιες αστείες κουβέντες του τύπου: «θα πάρω μια μπουλντόζα και θα τις γκρεμίσω», που συχνά πυκνά εκστομίζονταν. Σιγά τους παλικαρισμούς.
Ο χώρος της πλατείας είναι αρκετά μεγάλος –εάν σταματήσουν και οι καταπατήσεις των περιοίκων- και μπορεί να λύσει σημαντικά προβλήματα. Από στάθμευση, στέγαση δραστηριοτήτων, πάρκο αναψυχής και άλλες ιδέες που θα μπορούσαν να συζητηθούν. Το ζητούμενο είναι να δεήσει ο Δήμαρχος και οι γύρω-γύρω να ασχοληθούν με το θέμα και να προχωρήσουν. Λύσεις υπάρχουν, εάν υπάρχει η πολιτική βούληση. Το θέμα είναι να σταματήσουν να ομφαλοσκοπούν.
Και μια συμβουλή που επαφίεται στην εξυπνάδα τους: όπως και να εξελιχθούν τα εκλογομαγειρέματα, μόνο καλό θα τους κάνει η επίλυση του θέματος και μόνο κακό η ακινησία τους. Η ολιγωρία τους, όπως και στο θέμα του Βατοπεδίου –λέμε τώρα, την αθώα εκδοχή- θα είναι ένα πρώτης τάξης βήμα για να ηρωοποιήσουν κι άλλους ευκαιριακούς μνηστήρες.
1 σχόλιο:
συμφωνα με την τελευταία τροποποιηση του αναθεωρημένου ρυμοτομικού αρθ.1459 ΦΕΚ629/1992 γινονται δημοτικο θεατρο.Ποιός θα το υλοποιήσει!
Δημοσίευση σχολίου