Μωραίνει Κύριος

Είναι αλήθεια ότι μας παίδεψε πολύ η επιλογή τίτλου για την παρούσα ανάρτηση, καθώς πληθώρα παροιμιών και αποφθεγμάτων μας έρχονταν στο μυαλό, όπως ακούγαμε τον λαλίστατο κ. Λαφαζάνη να μιλάει -για μισή και πλέον ώρα- σε ένα από τα τοπικά τηλεοπτικά κανάλια της Χαλκιδικής.
Θα σας αραδιάσω δυο-τρεις: «Ο αρχικαραγκιόζης», «Απολείπειν ο θεός Aντώνιον», Χύμηξε η φακή να φάει το λάδι», «Ουαί υμίν», «Ούκ αν λάβοις».
Δεν έχουν τέλος οι λογικές αλχημείες και ακροβασίες, τα ψέματα και τα μαργαριτάρια που αμόλησε ο κ. Λαφαζάνης στην συνέντευξή του. Αν τα σχολιάσουμε όλα θα ξημερώσουμε.
Όμως ο άνθρωπος εντολές εκτελούσε από τότε που ήταν Νομάρχης.
Αναφέρθηκε –στην συνέντευξή του- με επαινετικά λόγια στην πρόταση που κατέθεσε ο Δήμος Προποντίδας για δημιουργία Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου. Η ξεφωνημένη υποκρισία. Όσο ήταν Νομάρχης –και ενώ ίσχυε το ίδιο νομικό καθεστώς με το σημερινό- αρνήθηκε στον Δήμο Σταγείρων-Ακάνθου να κάνει δικό του Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο, γιατί δεν το ήθελε ο Πάχτας. Η εξήγηση που έδωσαν τότε ήταν «η πολιτική γεωγραφία». Επειδή ο Δήμαρχος Μουδανιών ήταν δεξιός –κατά σύμπτωση ο ίδιος που είναι και σήμερα δήμαρχος Προποντίδας- δεν ήθελαν, αφού θα γινόταν Δημοτικά τα Λιμενικά Ταμεία, να του δώσουν κι αυτουνού Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο, «για να μην κάνει παιχνίδι». Βαθύτατα δημοκράτες και αυτοδιοικητικοί άνδρες.
Όταν ο ίδιος ο Στρατουδάκης στην εκπομπή του Τέλλογλου στο Σκάι λέει:
«Θα αντιμετωπίσουμε το μεταλλευτικό πεδίο της βορείου Χαλκιδικής σαν μια ενιαία μεταλλευτική δυνατότητα ή όχι; Απ’ τη στιγμή που αποφασίσαμε ότι αυτό το πράγμα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε ενιαία και συνολικά έπρεπε να βρούμε εκείνη τη μεταλλουργία που καλύπτει όσο περισσότερο γίνεται την μεταλλογένεση της περιοχής. Γι’ αυτό πήγαμε εμείς σε μεταλλουργία χαλκού. Δεν προήλθε από την έννοια ότι, «α παπα, δεν θέλουμε κυάνιο». Ποτέ δεν είπαμε ότι δεν θα χρησιμοποιήσουμε κυάνιο.»
Από πού αντλεί ο κ. Λαφαζάνης την βεβαιότητα, ότι δεν θα χρησιμοποιήσουν κυάνιο, και γίνεται βασιλικότερος του βασιλέως; Τόση υποτίμηση της νοημοσύνης των ψηφοφόρων; Τον Μαυρογυαλούρο συναγωνίζεται;
Η μόλυνση του περιβάλλοντος λέει, από την μεταλλουργία, θα είναι 0,5-1%. Έχει εφεύρει ο άνθρωπος γραδόμετρο και μετράει την μόλυνση. Δηλαδή αν σε 99 γραμμάρια νερό προσθέσεις 1 γραμμάριο υδροκυάνιο, η μόλυνση θα είναι 1%, δηλαδή ελάχιστη, άρα μπορείς και να το πιεις. Μετά τον Σεφέρη και τον Ελύτη, στην ποίηση, η χώρα μας οσονούπω θα αποκτήσει το 3ο της βραβείο Νόμπελ, αυτή την φορά στις επιστήμες.
Ας έρθουμε όμως και στην βρισιά που εξεστόμησε, ο αρχικαραγκιόζης, γι’ αυτούς που αγωνίζονται ενάντια στην μεταλλουργία χρυσού. Τους αποκάλεσε καραγκιόζηδες, και τις επιτροπές των επιστημόνων που επιχειρηματολογούν ενάντια, στημένες. Φαίνεται πως έχει την γνώση από την εμπειρία του στην Νομαρχία για το πώς «στήνονται» οι επιτροπές για να κατοχυρώνονται οι διαγωνισμοί σε ημέτερους.
Θα ρωτήσουμε όμως να μας πει:
• Έχει το επιστημονικό και ηθικό ανάστημα να αποκαλεί έτσι δεκάδες επιστήμονες;
• Ο Πρόεδρος, του τότε Νομαρχιακού του Συμβουλίου, που αντιτίθεται στην μεταλλουργία χρυσού είναι καραγκιόζης;
• Όταν μας παρακαλούσε το 2006 να μπούμε στο ψηφοδέλτιό του –και του το αρνηθήκαμε τρεις φορές, γιατί καταλάβαμε το πόσο υποκριτής είναι- δεν ήμασταν καραγκιόζηδες;
• Άλλοι, που συμμετείχαν στο ψηφοδέλτιό του ήταν κι αυτοί καραγκιόζηδες;

Βέβαια ο βαθύτερος φόβος του πηγάζει από την βεβαιότητά του ότι δεν πρόκειται να ξαναβγεί βουλευτής, γι’ αυτό και έχει χάσει την ψυχραιμία του, εκτοξεύοντας δεξιά κι αριστερά όση χολή και μελάνι του έχει απομείνει. Ξέρει πολύ καλά ότι το πέρασμά του από τα κοινά είναι μιας χρήσης. Και τα «κυβικά του είναι λίγα» και σε «πολλές βάρκες πατάει» και οι συμμαχίες «δεν του βγαίνουν» και αρχές δεν έχει. Μια φορά βγήκε Νομάρχης –ελέω Πάχτα- και μια φορά βουλευτής –πάλι ελέω Πάχτα. Μετά τον παίρνουν χαμπάρι και… πάπαλα. Γι’ αυτό λέει και ξαναλέει ο άνθρωπος: «αν ξαναβγώ βουλευτής». Πρέπει να νιώθει πολύ μόνος και μεγάλο «φίδι τον τρώει». Όπως έστρωσες κ. Λαφαζάνη «Αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις».