Ανακοίνωση του SOS Χαλκιδική για την απόφαση 299/2015 του ΣΤΕ

 

Η Επιτροπή Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας έκανε δεκτή (2/10 απόφαση 299/2015) την αίτηση αναστολής της απόφασης Σκουρλέτη, που κατέθεσαν σωματεία εργαζομένων της Ελληνικός Χρυσός.

Οι σύμβουλοι που πλειοψήφησαν επικαλούνται το γεγονός ότι η Διοίκηση έχει, στο παρελθόν, γνωμοδοτήσει για όλα τα θέματα (εννοώντας ότι έχει εγκρίνει και αδειοδοτήσει τόσο το σύνολο του έργου, όσο και υποέργα). Η όποια όμως έγκριση και αδειοδότηση εμπεριέχει όρους – καλούς ή κακούς – τους οποίους η εταιρεία οφείλει να τηρεί και το Κράτος να ελέγχει ότι τηρούνται. Στην περίπτωση της ακαριαίας τήξης, ο όρος είναι σαφής τόσο ως προς την επιτόπια εφαρμογή της μεθόδου, όσο και προς το χρονοδιάγραμμα. Η εταιρεία, πέρα από το γεγονός ότι δεν έχει τηρήσει τον όρο, ουδέποτε αιτήθηκε την αλλαγή του για 3 χρόνια. Γιατί άραγε;

Το ΣτΕ δέχεται ότι παραβιάζεται ο όρος αλλά, κόντρα σε κάθε έννοια κοινής λογικής, υιοθετεί το επιχείρημα της εκμεταλλεύτριας εταιρείας ότι η μεταλλουργία προϋποθέτει την ολοκλήρωση άλλων εργασιών και ανάγεται σε μεταγενέστερο χρόνο. Δηλαδή, ενώ η Διοίκηση ζήτησε – και η εταιρεία συμφώνησε – να αποδειχθεί εκ των προτέρων ότι η προτεινόμενη μέθοδος είναι εφαρμόσιμη, το ΣτΕ θεωρεί λογικό να περιμένουμε όλοι πότε θα αποφασίσει η εταιρεία να το αποδείξει, που μπορεί να είναι και μετά από 7 χρόνια. Ή τελικά να μην καταφέρει να το αποδείξει – όπως ισχυρίζονται επιστημονικές μελέτες. Στο μεταξύ η καταστροφή συνεχίζεται. Με το επιχείρημα αυτό, το ΣτΕ επικουρεί και ενισχύει την προσπάθεια της εταιρείας να δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα.

Το ΣτΕ, αυτή τη φορά αποφάσισε να υποδυθεί έναν φιλεργατικό ρόλο. Προφανώς οι υπάλληλοι της Ελληνικός Χρυσός – οι οποίοι τέθηκαν σε διαθεσιμότητα μετά από απόφαση της εργοδοσίας και όχι της διοίκησης – είναι διαφορετικοί από χιλιάδες απολυμένους ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Για το ΣτΕ λοιπόν, 867 υπάλληλοι, που για ενάμισι μήνα λαμβάνουν το ήμισυ του μισθού τους, υφίστανται μια βλάβη, τόσο μεγάλη και ανεπανόρθωτη, που υπερισχύει του δημοσίου συμφέροντος.

Οι σύμβουλοι που πλειοψήφησαν επικαλούνται επίσης το γεγονός ότι πολύ σύντομα θα αποφασίσει το ΣτΕ επί της κύριας προσφυγής. Προς τι η βιασύνη λοιπόν; Σκέφτηκαν την καταστροφή που επιφέρει κάθε μέρα δραστηριότητας της Ελληνικός Χρυσός; Ή θεώρησαν ότι το κόστος αυτής της καταστροφής είναι μικρότερο απ΄την απώλεια μισού μισθού για ένα μήνα; Μία και μόνη σύμβουλος του ΣτΕ, η κ. Καραμανώφ - προς τιμή της - δεν αποδέχθηκε αυτό το παράλογο επιχείρημα.

Οι σύμβουλοι που πλειοψήφησαν γνωμοδοτούν επίσης και επί της σημασίας της μεταλλευτικής δραστηριότητας για την τοπική και εθνική οικονομία επικαλούμενοι τη δημιουργία θέσεων εργασίας, τη φορολογία, τις εξαγωγές και την θετική επίδραση στο ισοζύγιο συναλλαγών της χώρας. Ακολουθώντας τη συλλογιστική τους αντιλαμβάνεται κανείς ότι υιοθετούν το δόγμα “επενδύσεις με κάθε κόστος”. Προσπαθούν να μας εφησυχάσουν ότι οι βλάβες που θα υποστούμε είναι το δυνατόν οι μικρότερες γιατί το Κράτος έχει θέσει όρους. Αποδέχονται όμως ταυτόχρονα την τακτική της εταιρείας “εφαρμόζουμε τους όρους κατά βούληση”, έχοντας ως βασικό επιχείρημα την άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας.

Το ΣτΕ τέλος, κρίνει ότι η απόφαση αναστολής κάποιων δραστηριοτήτων της Ελληνικός Χρυσός από το Υπουργείο Περιβάλλοντος ήταν αόριστη, πλημμελής και ανεπαρκώς τεκμηριωμένη. Είτε αυτό ισχύει είτε όχι, η Κυβέρνηση δεν παύει να έχει την κύρια ευθύνη για την επίλυση ή όχι του προβλήματος. Πέρα από την ηθική υποχρέωση που έχει αναλάβει υποσχόμενη το σταμάτημα της επέκτασης των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων. Πέρα απ΄τα όποια νομικά εμπόδια που μπορεί να αντιμετωπίζει. Πέρα απ΄τις πιέσεις που ενδεχομένως δέχεται. Το πρόβλημα έπρεπε να είχε επιλυθεί πριν πολύ καιρό. Καμιά δικαιολογία δεν είναι αρκετή, όταν ένας τόπος και οι ζωές όσων τον κατοικούν απειλούνται. Καμιά δικαιοσύνη και κανένας νόμος δεν θα μπορέσει να αντικαταστήσει αυτά που θα χαθούν απ΄τις καταστροφές που θα επιφέρει αυτή η εξόρυξη. Κι αυτό, ας το θυμόμαστε όλοι.

Συντονιστικό Ιερισσού ενάντια στην εξόρυξη χρυσού