Το μεγάλο έγκλημα

Φωτογραφία χωρίς σχόλιο (προς το παρόν)

Εδώ και ένα χρόνο που έχει ξεσπάσει το σκάνδαλο της μεταβίβασης των 9.000 περίπου στρεμμάτων στην Μονή Βατοπεδίου από το κράτος, στην τοπική μας κοινωνία υπάρχει ένα μούδιασμα και μια ανησυχία. Ελάχιστες συζητήσεις γίνονται, κι αυτό γιατί η Δημοτική αρχή (Δήμαρχος και οι συν αυτώ, διαπαραταξιακά) έχει επιλέξει την ταχτική της αποσιώπησης του θέματος, για να πάει έτσι στα «μαλακά» η ιστορία. Δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή –γνωρίζοντας τις «ενέργειες» και τον τρόπο χειρισμού του θέματος εκ μέρους της Δημοτικής αρχής- να πούμε ότι λειτούργησε και λειτουργεί σαν ατζέντης των συμφερόντων του Βατοπεδίου, με εγκληματικές ευθύνες για το μέλλον της περιοχής. Κάποιοι το καταλαβαίνουν, κάποιοι όχι. Αλλά ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι:
Η εν λόγω περιοχή, από τα σύνορα του Αγίου Όρους μέχρι την Τρυπητή και από Κομίτσα μέχρι Νέα Ρόδα, είναι το μοναδικό και τελευταίο κομμάτι της Χαλκιδικής που έχει μείνει «αναξιοποίητο» τουριστικά. Εμπεριέχει «ψαχνό» που φαίνεται το έχουν βάλει στο μάτι οργανωμένα συμφέροντα προς «αξιοποίηση» και απ’ ότι φαίνεται: και οι «παίχτες είναι πολλοί» και «τα λεφτά είναι πολλά». Οι καλόγεροι, μακράν κάθε θρησκευτικότητας και κάθε προσχήματος, λειτουργούν ως μπίζνεσμεν και δεν το κρύβουν. Είναι λέει σε αναζήτηση επιχειρηματικού σχεδίου (business plan το αναφέρουν ξεδιάντροπα) για την «αξιοποίηση της περιοχής» και την «σωτηρία των ψυχών» θα προσθέταμε εμείς. Ίσως βέβαια, τώρα που μιλάμε, όλα αυτά να έχουν ήδη σχεδιασθεί, δηλαδή, το σε ποιόν θα καταλήξει η περιοχή και τι είδους «αξιοποίηση» θα της γίνει.
Το θέμα σχεδιάζεται ήδη από το 2003 (όπως φαίνεται από το προφητικά αποκαλυπτικό δημοσίευμα της εφημερίδας «Χρόνος» της Κομοτηνής http://www.xronos.gr/detail.php?ID=15553&phrase_id=97028), όταν οι καλόγεροι στις εκεί διεκδικήσεις τους βρήκαν απέναντι σύσσωμη την τοπική κοινωνία και τους φορείς της, σε αντίθεση με τους δικούς μας φορείς οι οποίοι «συνεργάζονται» με τους καλόγερους- μπίζνεσμεν.
Ο μεγάλος φόβος που υπάρχει είναι ότι: εάν η εν λόγω περιοχή καταλήξει στα χέρια οργανωμένων συμφερόντων, τότε όλοι εμείς θα καταλήξουμε ιθαγενείς, κολίγοι, ξένοι στον τόπο μας κυριολεκτικά. Μπορεί κάποιοι να βρούν δουλειά αλλά συνολικά θα καταντήσουμε δούλοι. Ίσως πληρωμένοι, αλλά δούλοι. Αυτοί θα καθορίζουν ποιοι θα δουλεύουν εκεί, με ποιούς θα συναλλάσσονται στις δραστηριότητές τους, ακόμα και ποιοι θα μας κυβερνούν, απ’ αυτούς θα ορίζονται. Και όλα αυτά –υπάρχει ορατός κίνδυνος- να γίνονται με το ζόρι, θέλουμε δεν θέλουμε και χωρίς δεύτερη κουβέντα. Γιατί αν τα συμφέρονται είναι οργανωμένα θα έχουν και τους «γνωστούς» τρόπους επιβολής. Ακόμα και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος μπορεί να είναι στα σκαριά.
Με όλους αυτούς τους φόβους στην ψυχή και στο μυαλό μας, καταθέτουμε τα εξής ερωτήματα προς απάντηση, από κάθε αρμόδιο:
1. Ας μας αναφέρει ο Δήμαρχος και οι συν αυτώ, ποιές ενέργειες (πολιτικές και νομικές) έκαναν για να αποτρέψουν την κατοχύρωση της έκτασης στην Μονή Βατοπεδίου;
2. Ας μας αναφέρουν επίσης, ποιά ενημέρωση έκαναν επί του θέματος στην τοπική μας κοινωνία;
3. Έχουν το θάρρος να καταθέσουν την άποψή τους για το μέλλον αυτής της περιοχής και τι είδους ανάπτυξη θέλουν;

Αυτά προς το παρόν και θα επανέλθουμε