Το σενάριο που παίζει

Σχεδόν δυο χρόνια πριν τις επόμενες δημοτικές εκλογές, γι’ αυτούς που μπορούν να δουν τα «σημάδια», είναι εύκολο να αναγνωρίσουν την επικείμενη συνεργασία μεταξύ της δεξιάς και ενός σημαντικού μέρους της αριστεράς.
Οι όροι αριστερά και δεξιά, χρησιμοποιούνται εδώ με την λογική της πολιτικής γεωγραφίας, για την ανάγκη της συνεννόησης και όχι με την έννοια που θα έπρεπε να έχουν. Δηλαδή, με βάση αυτό που δηλώνει ο καθένας και όχι με αυτό που στην πραγματικότητα είναι. Κι αυτά τα λέμε, γιατί εύλογες σκέψεις υπάρχουν για το ποια σχέση μπορεί να έχουν αρκετοί απ’ αυτούς που δηλώνουν αριστεροί με την αριστερά, και επί της ουσίας της πολιτικής τους δράσης και επί της προσωπικής και επαγγελματικής τους ζωής. Γνωριζόμαστε όλοι και ξέρουμε.
Εν πάση περιπτώσει, εδώ μιλάμε για την ομάδα που έχει την «αποκλειστική αντιπροσωπεία» του ΣΥΡΙΖΑ στον Δήμο και κατά καιρούς αποπειράται να έρθει στο προσκήνιο με διάφορα οχήματα, επενδύοντας σε προβλήματα του τόπου υπαρκτά και μεγάλα. Το αν υπάρχουν προσωπικές φιλοδοξίες ή και συμφέροντα στην στάση μερικών, είναι μία εύλογη αλλά και φυσιολογική –εν πολλοίς- διάσταση, στην κοινωνία που ζούμε.
Επίσης είναι γνωστό ότι το ρήμα ενεργώ έχει την ενεργητική και την παθητική του μετοχή: ενεργός και ενεργούμενος αντίστοιχα. Παλαιότερα, αρκετοί ενεργοί ήταν ενεργούμενοι του γνωστού «οικολόγου». Σήμερα ορφάνεψαν, γιατί ο τελευταίος άλλαξε(;) ρότα, και προσπαθούν κι αυτοί να αλλάξουν φωνή. Το ερώτημα είναι αν αυτό γίνεται. Στην γραμματική –από όσο θυμόμαστε- δεν γίνεται, στην ζωή γενικώς γίνεται, αλλά δεν αφορά την περίπτωση.
Αυτά έτσι εισαγωγικά για να καταλαβαινόμαστε.
Ο λόγος όμως, για να ξαναπάμε στην αρχή από κει που ξεκινήσαμε, είναι η επικείμενη συνεργασία.
Αυτή καθ’ αυτή βέβαια δεν θα έπρεπε να είναι προς ψόγο, μια και μιλάμε για την τοπική αυτοδιοίκηση, για τα τοπικά προβλήματα, κάθε άλλο μάλιστα. Οι συνεργασίες είναι απαραίτητες και για την επίλυση προβλημάτων και για την δημιουργία κουλτούρας συνεργασίας, τόσο απαραίτητης, μέσα σε μια κοινωνία όπου κυριαρχεί ο ανόητος και ποδοσφαιρικός κομματικός πατριωτισμός σε βάρος της ουσίας, της ποιότητας και της ίδιας της πολιτικής σε τελευταία ανάλυση και με την ουσιαστική έννοια του όρου.
Ο ψόγος υπάρχει γιατί τα πρόσωπα που θα συνεργαστούν δεν έχουν δείξει στο παρελθόν δείγματα γραφής μιας τέτοιας προσέγγισης περί συνεργασίας. Η ιστορία τους δείχνει ότι την συνεργασία την επικαλούνται και την επιδιώκουν όταν τους βολεύει, όταν τους κουβαλάει νερό. Όταν δεν τους βολεύει, ή ξεφουσκώνουν την μπάλα ή πάνε στα σπίτια τους και «αγραναπαύονται», περιμένοντας καλύτερες μέρες με μεγαλύτερες «επιδοτήσεις», μιας κι είναι και η συζήτηση των ημερών. Δηλαδή η συνεργασία είναι σημαία ευκαιρίας.
Αν θέλουμε βέβαια να είμαστε ειλικρινείς, η αντίληψη αυτή είναι πάνω-κάτω ίδια σε όλους τους πολιτικούς χώρους και δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τα πράγματα όταν υπάρχουν –και πάντα υπάρχουν- προσωπικές φιλοδοξίες, θεμιτές ή χωρίς αντίκρισμα.
Στην προκείμενη περίπτωση, επειδή πρόκειται για πολιτικούς χώρους με διαμετρικά αντίθετες θέσεις και αντιλήψεις περί τοπικής αυτοδιοίκησης, είναι εύλογο να υποθέσει κανείς πως γίνεται μια τέτοια προσέγγιση;
Είναι αλήθεια πως η δεξιά –αν καταφέρει να υπερνικήσει τις προσωπικές φιλοδοξίες των στελεχών της- διαβλέπει ότι της λείπει εκείνο το πρόσωπο που θα μπορούσε να συσπειρώσει την ίδια, αλλά και δυνάμεις πέραν αυτής, και να κερδίσει τις εκλογές. Οι δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις το έδειξαν, αν και βέβαια η κάθε αναμέτρηση έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και, ιδίως σήμερα, τίποτα δεν είναι όπως πριν.
Είναι επίσης γνωστό ότι η δεξιά έχει μία υποχρέωση σε αρκετά από τα πρωταγωνιστικά πρόσωπα της ομάδας, τα οποία στο παρελθόν συντάχθηκαν μαζί της, είτε απ’ ευθείας και αναφανδόν, συμμετέχοντας στα ψηφοδέλτιά της, είτε πλαγίως, υπογείως και συγκεκαλυμμένως, με την στήριξη, την ψήφο και τις υπηρεσίες που της παρείχαν.
Αυτά είναι πράγματα γνωστά και κρατούμενα στους λογαριασμούς που θα ακολουθήσουν.
Αυτό που είναι το καινούργιο και καταλυτικό στοιχείο της όλης υπόθεσης είναι η μεγάλη υπόθεση, το σκάνδαλο Βατοπεδίου και η στάση του Δημάρχου σ’ αυτό. Και εδώ έχει κανείς πολλά να πει.
Ενώ έχουμε μια πολιτική παράταξη που το χρεώνεται -σχεδόν εξ’ ολοκλήρου- με την στάση της, και κατά την διάρκεια αλλά και μετά, στο κουκούλωμα. Ενώ ο κόσμος θεωρεί ότι η Ν.Δ και η κυβέρνησή της είναι υπεύθυνοι και για την δημιουργία του σκανδάλου και για την συγκάλυψή του, υπάρχει το εξής παλαβό: Η ουσιαστική ταύτιση του κ. Βλαχόπουλου με τα συμφέροντα του Βατοπεδίου και ή όλη του στάση στο σκάνδαλο είναι τόσο κραυγαλέα που, στα πλαίσια του Δήμου, απενοχοποιεί την Ν.Δ. και τους συνοδοιπόρους της.
Μ’ άλλα λόγια, η στάση του κ. Βλαχόπουλου στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου, δίνει τα επιχειρήματα και το άλλοθι, σ’ αυτούς που θέλουν να συνεργαστούν με την Ν.Δ, εναντίον του και μέχρι τώρα δεν το τολμούσαν, φοβούμενοι την απόρριψη της κοινωνίας. Αυτό τελείωσε. Μετά το Βατοπέδι, η παρουσία του κ. Βλαχόπουλου, και νομιμοποιεί και δίνει άλλοθι σ’ όλους αυτούς που θα συνεργασθούν εναντίον του για την αποβολή του, και δεν θα μπορεί κανείς πλέον να πει και τίποτα.
Όποιος δεν έχει εμπάθεια, παρωπίδες και συμφέροντα, μπορεί να τα δει τα πράγματα. Πολλοί θα πρέπει να ανιχνεύσουν την διάθεση της κοινωνίας και να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Η ολιγωρία και η εθελοτυφλία που επέδειξαν, όλο αυτό το διάστημα, απέναντι στην πολιτεία και στις επιλογές Βλαχόπουλου, οδήγησε εδώ που φτάσαμε: Δυο χρόνια χωρίς έργο και με ενοχή για το Βατοπαίδι.
Ας ξυπνήσουν επί τέλους. Ο μόνος δρόμος είναι η αποχώρηση Βλαχόπουλου, η οποία μπορεί ενδεχομένως να αποφορτίσει το κλίμα. Και λέμε ενδεχομένως, γιατί υπάρχουν κι άλλοι στην ομάδα του που ανέχτηκαν ή και το χειρότερο: στήριξαν την στάση του. Αλλά αφ’ ενός μεν, ουδείς αναμάρτητος και αφ’ εταίρου, το ανθρώπινο υλικό που έχουμε είναι αυτό, δεν γίνεται να παραγγείλουμε άλλο κι ο κόσμος ας αναλάβει την ευθύνη του κι ας επιλέξει τους καλύτερους μέσα από αυτούς.
Αυτή είναι η κατάσταση. Μία συνεργασία -χωρίς αρχές- εξυφαίνεται και θα νομιμοποιηθεί εάν δεν υπάρξει αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση, πέραν Βλαχόπουλου. Ο καιρός δεν είναι καθόλου πολύς και οι πληγές που πρέπει να κλείσουν είναι πολλές. Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του όσο είναι καιρός. Κατόπιν εορτής, ή, μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου, τον λόγο θα έχουν οι παροιμίες και οι μωρές παρθένες.