Κι ο Καποδίστριας ξινόσκλου είναι

Άχ ρε Καπποδείστρηα πος μας την εφήλαγαις

πάνω που το στίναμαι, μας το κατρακύλαγες

Μπόστ

Αστεία η εικόνα του Δημοτικού Συμβουλίου που συνεδρίασε (για δεύτερη φορά) την Δευτέρα 4 Ιανουαρίου με θέμα τον Καποδίστρια 2, και μετά από αίτημα –με υπογραφές- της «αντιπολίτευσης», υποτίθεται. Άρες μάρες κουκουνάρες.
Κανένας σχεδιασμός, καμία συνεννόηση, ούτε στην «συμπολίτευση» ούτε στην «αντιπολίτευση» (οι λέξεις μπαίνουν σε εισαγωγικά γιατί πλέον όλα έχουν γίνει αχταρμάς: ποιος είναι με ποιόν και για πόσο;). Έγινε ένα Δ.Σ για λαϊκή κατανάλωση.
Όχι πως θα γίνονταν και τίποτα αν το Δ.Σ του Δήμου μας αποφάσιζε με σύνεση και ρεαλισμό να προτείνει μία εμπεριστατωμένη πρόταση με επιχειρήματα. Σιγά τώρα να μην, η ΚΕΔΚΕ που θα συνεδριάσει σε δυο βδομάδες, περιμένει με ανυπομονησία την πολιτική απόφαση του Δήμου Σταγείρων – Ακάνθου, για να δει πως θα προχωρήσει από δω και μπρος με τον Καποδίστρια 2. Ο γεωγραφικός χωρισμός των δήμων θα γίνει σε άλλα γραφεία και με κριτήρια –άγνωστα προς το παρόν. Αφού όμως συνεδρίασαν για το θέμα –έστω και με την γνωστή προχειρότητα όπως πάντα- όφειλαν τουλάχιστον να πάρουν μία απόφαση που και σοβαρή θα ήταν και θα έστελνε ένα θετικό μήνυμα στον Δήμο Παναγίας και στους δημότες του. Με την Παναγία –στον βαθμό που ο Καποδίστριας 2, μας επιβάλει συνενώσεις- πρέπει να πάμε μαζί. Μας ενώνουν τα νερά και τα μεταλλεία.
Αντ’ αυτού, η απόφαση που πάρθηκε –κατά πλειοψηφία- τουλάχιστον έλλειψη σοβαρότητας προδίδει. Να ενωθούμε –λέει- με το Γομάτι που θέλει, και με τα Πυργαδίκια –αν θέλουν. Την Μ. Παναγία την θέλουμε –αν θέλει κι αυτή. Αστεία απόφαση, λες και έπαιζαν τις κυρές: «Τσίγκλιντάν - Ξιτσίγκλιντάν».
Μάλλον η επιλογή των χωριών που επιλέγουν –και δεν ξέρουν πώς να το πουν-, έχει να κάνει με το που μπορούμε να κάνουμε ψηφοδέλτιο στις επόμενες δημοτικές εκλογές. Μόνο που δεν είπαν να ξεχωρίσουμε και γειτονιές, ή να διώξουμε και μερικά χωριά –απ’ αυτά που έχουμε τώρα- και που δεν υποκύπτουν στην πολιτική μεγαλοφυΐα του Βλαχοπεδινού. Δεν μπορεί, κάποιος θα τους συμβούλεψε να μην το προτείνουν γιατί θα εκτεθούν.
Παρόλα αυτά όμως, το Δ.Σ είχε και μοναδικές στιγμές που αποζημίωσαν τους θαμώνες του.

Η Πρόεδρος του Δ.Σ υπέπεσε στο ατόπημα να πει ότι ο κ. Τόλης έλεγε ψέματα για το ότι σύμπας ο Δήμος Παναγίας θέλει να έρθει μαζί μας, και δικαίως ο κ. Τόλης εθίγη και εξανέστη και εζήτησε τον λόγο επί προσωπικού.
Κ. Πρόεδρε, όλοι ξέρουν στον Δήμο μας, αλλά και σε όλη την Ελληνική επικράτεια, ότι ο κ. Τόλης δεν λέει ποτέ ψέματα και ότι είναι η «Μέκα της ηθικής και της συνέπειας» σε όλα τα επίπεδα (πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό). Φροντίζει μόνο για το καλό του Δήμου και όλων των συνδημοτών μας. Από παρεξήγηση δεν τα πήγαιναν καλά με τον Δήμαρχο παλιότερα. Μετά, που λύθηκε η παρεξήγηση, ένωσαν τις δυνάμεις τους για να «αναπτύξουν» και να «δοξάσουν» την περιοχή μας με το Βατοπεδινό έπος. Γι’ αυτό να μην παραξενεύεστε που έχει μεγάλη ευαισθησία και ζητάει συνέχεια τον λόγο επί προσωπικού. Από τέτοιους ανθρώπους κρατιέται ακόμα όρθια η κοινωνία.
Έγινε και το άλλο ανεπανάληπτο όμως στο εν λόγω Δ.Σ. Πάλι ο κ. Τόλης (προτείνω να τοποθετηθεί, ες αεί και τιμητικά, Δημοτικός Σύμβουλος, για να έχει μια χάρη το Δ.Σ) προσήψε στον κ. Πλιάτσκα (της ίδιας παράταξης κι αυτός) την ιδιότητα (;) τον χαρακτηρισμό(;) την ύβρη (;) του ξένου: «Εσύ δεν ξέρεις, είσαι ξένος». Κι αυτό το έκανε δικαίως, γιατί ο κ. Τόλης, στα 70 τόσα του χρόνια, πάντα είχε τα δικαιώματά του εδώ στην Ιερισσό, ως γνήσιο τέκνο της, και εδώ μεγαλούργησε. Σ’ αυτόν, στην επαγγελματική του αρτιότητα και στην υπέρμετρη αγάπη του για την περιοχή, οφείλεται άλλωστε και η ομορφιά που βλέπετε στον νέο οικισμό της Ιερισσού στην παραλία, που είναι πια ξακουστός για την πολεοδομική του σύλληψη, και εκτός των τουριστών -που τον θαυμάζουν- τον θαυμάζουν κι άλλοι πολλοί. Τον θαυμάζουν –ας πούμε- οι οδηγοί που μπορούν να κινούνται με άνεση στους δρόμους του. Τον θαυμάζουν οι φορτοεκφορτωτές γιατί με άνεση κάνουν την δουλειά τους. Τον θαυμάζουν και οι πυροσβέστες για την υποδειγματική πρόσβαση που θα έχουν τα οχήματά τους –ό μη γένοιτο- σε περίπτωση πυρκαγιάς. Τον θαυμάζουν οι κοινωνιολόγοι για το πόσο κοντά φέρνει τους ανθρώπους από μπαλκόνι σε μπαλκόνι και κρεβατοκάμαρα σε κρεβατοκάμαρα (να μην πούμε και για τους ήχους). Είναι παράδειγμα σε πολλές αρχιτεκτονικές σχολές και έρχονται εδώ οι φοιτητές για να διδαχθούν επί τόπου πως γίνεται η υποδειγματική πολεοδόμηση, κάτι μεταξύ Κωνσταντινίδη και Le Corbusier, ας πούμε.
Αυτά οι Ιερισσιώτες τα ξέρουν, αλλά τα γράφουμε για τον κ. Πλιάτσκα που ναι μεν, ως ξένος δεν τα γνωρίζει, αλλά απέδειξε –και ήταν μια ευχάριστη έκπληξη- ότι έχει χιούμορ. Πολύ μεγάλο όπλο κ. Πλιάτσκα. Και μόνο γι’ αυτό, δικαιούστε να πολιτογραφηθείτε Ιερισσιώτης. Όμως πρέπει να αναγνωρίσετε κι εσείς ότι ο κ. Τόλης έχει ταλέντο και πάντα βρίσκει ιθαγενείς να τον ακούσουν και να τον θαυμάσουν, μέχρι που να…. καούν. Τελευταία περνάει λίγα κεσάτια, αλλά η συμμαχία με τον Δήμαρχο θα ξαναδώσει ώθηση στις δουλειές.
Επίσης κ. Πλιάτσκα, αυτό το «ξένος», μην το παίρνετε βαριά. Παλιότερα, τα παλιά τα χρόνια δηλαδή, που δεν γινόντουσαν Δημοτικά Συμβούλια και δεν μπορούσαν να βρουν έκφραση τα κομπλιμέντα, (κατ’ άλλους: οι χυδαιότητες), από τέτοια βγήκαν και πολλά γνωστά δημοτικά τραγούδια: «Ξένος ήμαν, κι ήρθα τώρα», «Ξενιτεμένο μου πουλί και παραπονεμένο», «Γιάννη μου το μαντήλι σου», «Άσπρα μου περιστέρια, μαύρα μου πουλιά», «Η μάννα του ξενιτεμένου», «Στα ξένα χρόνους δώδεκα», «Ο ζωντανός ο χωρισμός», «Μάννα με κακοπάντρεψες» και άλλα πολλά και ωραία.